شفقنا رسانه- حمیدرضا ضیایی پرور می گوید: متاسفانه در ایران برای انتخاب مدیران رسانه های دولتی، بیشتر رویکرد سیاسی فرد غالب است و به ارتباطات سیاسی و جناحی آن فرد با سازمان نگاه می کنند. به عبارتی با تغییر دولت ها یا مدیریت های حاکم بر سیستم های دولتی، رویکرد رسانه هم تغییر می کند که این رویکرد های سیاسی و جناحیِ مدیران، ضربه دیگری به رسانه می زند.
حمیدرضا ضیایی پرور، فعال رسانه ای و مدرس دانشگاه با مقایسه رسانه های دولتی در ایران و سایر کشورها به شفقنا رسانه می گوید: در دنیا گونه ای از رسانه ها به نام رسانه های دولتی یا رسمی وجود دارند. به عنوان مثال در کشورهای اروپایی و آمریکایی، ژاپن، چین، ترکیه و… برخی از رسانه ها از جمله صدای آمریکا، رادیو فردا و… وجود دارند که وابسته به دولت و حاکمیتند و سخنگوی مواضع دولت یا بخشی از دولت محسوب می شوند. طبیعتاً در ایران هم رسانه های دولتی وجود دارند و در رأس آن ها صداوسیماست که یک اکوسیستم رسانه ای دارد. تفاوت ایران با سایر کشور در این است، ما در سایر حوزه ها هم رسانه های زیادی داریم که وابسته به دولت هستند و نهادهای دیگر عمومی وابسته به دولت هم رسانه دارند.
او ادامه می دهد: بیش از نیمی از خبرگزاری های موجود در کشور وابسته به نهادهای دولتی هستند. رسانه های بخش خصوصیِ مردمی و مستقل از دستگاه حاکمیت، اندک و در اقلیت هستند. متاسفانه نظام رگولاتوری رسانه ها به گونه ایست که همه آن ها جیره خوار دولت بار آورده اند. به عبارتی با اعطای مجوز و دادن یارانه به رسانه ها، آن ها را به دولت وابسته کرده اند و خیلی از آن ها رضایت مخاطب در اولویتشان نیست و مجیزگوی نهادی هستند که به آن وابسته اند.
ضیایی پرور در بیان مهمترین ویژگی مدیران رسانه، بخصوص رسانه های دولتی و حاکمیتی می گوید: حداقل انتظار این است که زمان انتصاب های مدیریتی (مدیرعامل، مدیر مسئول، سردبیر و…) ملاک هایی چون داشتن تجربه حرفه ای در حوزه رسانه در اولویت باشد چراکه فقدان این مسئله برای آن رسانه یک نقطه ضعف محسوب می شود. به عبارتی فرد انتخاب شده باید از جنس آن رسانه باشد و ماموریت ها و راهبردهای اصلی آن حوزه را درک کند، با بدنه نیروی انسانی آن بجوشد و… . اگر مدیر رسانه ای نتواند تعامل درستی با نیروی انسانی آن مجموعه داشته باشد، دچار خطا خواهد شد و کارآمدی آن رسانه از بین خواهد رفت. علاوه بر آن مدیر انتخاب شده باید ترجیحاً تحصیلات مرتبط با حوزه روزنامه نگاری را هم داشته باشد.
او ادامه می دهد: وقتی مدیر تجربه رسانه ای داشته باشد و کار حرفه ای در آن بدنه انجام داده باشد از رویکردهای سیاسی اش دور می شود. انتخاب افراد با رویکرد سیاسی با این هدف انجام می شود که معمولاً می خواهند او را تامین کننده منافع و یا بلندگوی تبلیغاتی سازمان کنند.
با این اوصاف آیا انتصاب های صورت گرفته در سال ها و دوران اخیر توانسته است که این رسانه ها را ارتقا دهد؟ او پاسخ می دهد: متاسفانه در ایران برای انتخاب مدیران رسانه های دولتی، بیشتر رویکرد سیاسی فرد غالب است و به ارتباطات سیاسی و جناحی آن فرد با سازمان نگاه می کنند. به عبارتی با تغییر دولت ها یا مدیریت های حاکم بر سیستم های دولتی، رویکرد رسانه هم تغییر می کند که این رویکرد های سیاسی و جناحیِ مدیران، ضربه دیگری به رسانه می زند.
او تاکید می کند: متاسفانه در اکثر دولت ها انتصاب های صورت گرفته برای رسانه ها، بیشتر رویکرد سیاسی داشته است تا حرفه ای.
با این اوصاف آینده رسانه های دولتی و حاکمیتی به چه سمتی می رود؟ ضیایی پرور می گوید: اگر عملکرد رسانه های دولتی از صداوسیما تا خبرگزاری ها و مطبوعات را بر روی نمودار ببریم متوجه می شویم که بخش عمده ای از مخاطبانشان در طول دهه های گذشته دچار ریزش شده اند. می توان گفت مرجعیت رسانه ای و نگاه اعتماد آمیز مخاطب به رسانه ها به سمت خارج از کشور رفته است و اغلب رسانه های ما کارکرد مرجعیت خود را از دست داده اند و با این رویکرد آینده نگران کننده ای در انتظارشان است.
source