به گزارش ایسنا، در سال ۱۹۱۹ میلادی، زمانی که «سالوادور دالی» ۱۵ ساله در شهر «فیگرس» واقع در اسپانیا در مدرسه تحصیل می‌کرد، داوطلب شد تا مجموعه‌ای از مقالات را برای مجله مدرسه به نام «Studium» بنویسد. مقاله «استادان بزرگ نقاشی» به «دالی» اجازه داد تا مطالعه کند و به هنرمندانی که بیشتر تحسینشان می‌کرد، از جمله «دیه‌گو ولاسکز» نقاش دربار اسپانیایی قرن هفدهم بپردازد.
امروزه، بیشتر مردم نگاه خاصی به آثار «دالی» دارند: یک معجون خیره‌کننده سورئالیستی از تصاویر رویاگونه که ارتباط چندانی با دنیای بیداری ندارند و تشابه بسیار کمتری با هنرمندان قبل تر از او دارند. اما همان‌طور که حکایت بالا نشان می‌دهد، دالی ارتباط خود را با سنت تاریخی هنر قطع نکرده بود. نقاشی‌های او نه تنها شامل تصاویر مذهبی و تاریخی است، بلکه «دالی» خود را عمیقاً مدیون تعداد زیادی از هنرمندان اروپایی، از «ولاسکز» گرفته تا «آلبرشت دورر» می‌دانست.
نمایشگاه «دالی: آشفتگی و پایبندی» که در موزه هنرهای زیبا بوستون (MFA) برگزار شده است، آثار «دالی» را در کنار آثار هنرمندان محبوب او که اهل اسپانیا، ایتالیا، بلژیک و هلند بودند را به نمایش می‌گذارد، تا نشان دهد چطور این سورئالیست معروف قبل از اینکه قوانین نقاشی سنتی را بشکند، باید آن‌ها را یاد می‌گرفت.
اگرچه «دالی» به هنر از کشورها و فرهنگ‌های بسیاری جذب شده بود، اما بیشتر به نقاشان زادگاهش اسپانیا گرایش داشت.
به گفته مسئولان موزه هنرهای زیبا بوستون، زمانی که «دالی» دانشجوی جوان رشته هنر در مادرید بود، ساعت‌های زیادی را با گشت زدن در گالری‌های موزه «پرادو» گذراند. «ولاسکز»، بیش از سایرین، یکی از بزرگترین و ماندگارترین هنرمندان تاثیرگذار در طول دوران حرفه‌ای «دالی» باقی ماند. «دالی» مجذوب قدرتی بود که «ولاسکز» از طریق پرتره‌هایی که به تصویر می‌کشید، به مخاطب القا می‌کند.
نقاشی «ولاسکز در حال نقاشی اینفانتا مارگریتا با نورها و سایه‌ها»(۱۹۵۸) اثر «دالی» سایه هنرمند چیره‌دست اسپانیایی را حین خلق پرتره‌ای از شاهزاده جوان به تصویر کشیده است.
«دیه‌گو ولاسکز» یکی از هنرمندان مهم اسپانیا و یکی از نقاشان برجسته «عصر طلایی اسپانیا» بود. این هنرمند که متولد «سویل» بود از همان دوران کودکی استعداد هنری خود را نشان داد. در سال ۱۶۲۲ میلادی، نقاش محبوب دربار پادشاه «فیلیپه چهارم» درگذشت و به «ولاسکز» که در آن زمان به اسم و رسمی رسیده بود، دستور داده شد که برای ورود به دربار اقدام کند و پرتره خلق کند. بعدها این هنرمند جوان در سال ۱۶۲۴ میلادی به مادرید نقل مکان کرد و به نقاش رسمی دربار تبدیل شد و نخستین سنگ‌بنای فعالیت طولانی خود به عنوان نقاش دودمان هابسبورگ و سایر افراد صاحب قدرت را بنا نهاد.
«ولاسکز» به رغم اینکه یکی از برجسته‌ترین چهره‌های جنبش باروک بود، سبک منحصربفردی را پیش گرفت که در ضربات رسای قلم‌مو، پالت رنگ محدود و نور زیبا ریشه داشت. او توانست واقعیت درونی و بیرونی بسیاری از موضوعات مختلف خود را به تصویر بکشد و ستایش هنردوستان را در سراسر اروپا به دست آورد. این هنرمند علاوه بر «سالوادور دالی» تاثیر پررنگی از خود بر تاریخ هنر به ویژه بر آثار هنری «ادوار مانه» و «پابلو پیکاسو» نیز به جای گذاشت.
همچنین «لئوناردو داوینچی» اثر قوی بر «دالی» گذاشت. نقاشی «Paranonia»(۱۹۳۵) اثر «دالی» گواهی بر این موضوع است که مستقیما از طراح‌های «داوینچی» الهام گرفته شده است.
نمایشگاه جدید «دالی» تا یکم دسامبر ۲۰۲۴ در موزه هنرهای زیبای بوستون ادامه خواهد داشت.
انتهای پیام