‎ زمانی که برودی در سن 29 سالگی برای فیلم پیانیست  به عنوان جوان‌ترین برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شناخته شد، او احساس می‌کرد که در دوران و مکانی متفاوت زندگی می‌کند.

به گزارش انتخاب و به نقل از مجله نیویورک؛ پس از برنده شدن اسکار، هالیوود هیچ‌گاه نمی‌دانست که با او چه کند. در ابتدا، او را با رابرت دنیرو و آل پاچینو مقایسه می‌کردند، اما هرگز نقش‌هایی مشابه آن‌ها به او داده نشد.  

‎برودی این بار شخصیت جدیدی را در فیلم The Brutalist” پیدا کرده است، جایی که نقش لازلو توث، یک معمار بدون مصالحه را بازی می‌کند. توث، یک معمار یهودی تحصیل کرده در باوهاوس، پس از فرار از هولوکاست، در سال 1947 به ایالات متحده می‌آید. او پس از ترک زندگی‌اش در بوداپست که در آن ساختمان‌هایش چشم‌انداز شهر را شکل داده بود، به فیلادلفیا می‌آید تا در فروشگاه مبلمان عمویش کار کند. در نهایت، او با هریسون لی ون بورن (گای پیرس)، یک صنعتگر متکبر، همکاری می‌کند تا مرکز اجتماعی‌ای را در شهری کوچک بسازد.

‎ این فیلم، برودی نقش مردی را بازی می‌کند که همزمان با جاه‌طلبی‌هایش درگیر چالش‌های بزرگ است. او شخصیت خود را با ویژگی‌هایی همچون سرسختی، خودخواهی، شوخ‌طبعی و زخم‌های عاطفی‌اش به نمایش می‌گذارد. فیلم The Brutalist یک داستان پرشکوه است که به شکل زیبا و سینمایی روایت می‌شود و در آن برودی همانند توث، هنرمندی است که تلاش می‌کند اثری ماندگار خلق کند.
‎برودی زندگی نومادی دارد و می‌گوید وقتی در لندن است، شیوه‌ای مشابه زندگی راهبان را انتخاب می‌کند. زمانی که به این شهر رسید، یک ماه را در آپارتمان زیر شیروانی محل تمرینات دُنمَر گذراند. او هر روز صبح از خواب بیدار می‌شد، کشش می‌کرد و سپس به زیرزمین می‌رفت تا تمرین کند. 
‎ هیچ فیلمی به اندازه «پیانیست» هزینه جسمانی بیشتری برای آدرین برودی نداشت. شش هفته قبل از شروع فیلمبرداری در آلمان، او تمام دارایی‌های مادی خود را کنار گذاشت، ماشینش را فروخت، آپارتمان و تلفن خود را رها کرد و وسایلش را در انبار نگهداری کرد. فیلمبرداری به‌صورت معکوس انجام شد تا فیلم از نابودی کامل شخصیت شوپی‌من آغاز شود. برودی خود را به رژیم غذایی تقریباً گرسنگی‌دهنده‌ای محدود کرد و تنها مقدار کمی پروتئین می‌خورد، در حالی که ساعت‌ها شوپن تمرین می‌کرد. او 30 پوند وزن کم کرد و به 129 پوند رسید. زمانی که فیلمبرداری شروع شد، او تقریباً هیچ آبی نمی‌نوشید.، می‌گوید «این یک تغییر فیزیکی بود که برای داستان‌گویی لازم بود». «اما این تغییر به‌طور روحی مرا به درک عمیقی از خالی بودن و گرسنگی برد که هیچ‌گاه نمی‌دانستم.»اثرات بعدی آن طولانی بود. او دچار بی‌خوابی و حملات پانیک شد. 
‎ از اکران «پیانیست»، برودی حدود یک سال کار نکرد. پدرش، الیوت برودی، می‌گوید: «فکر نمی‌کنم این یک استراحت داوطلبانه بود.» «او تازه اسکار را برده بود، اما هیچ نقشی که با آن چیزی که به تازگی انجام داده بود هم‌خوانی داشته باشد، دریافت نمی‌کرد
 

پس از چند سال فاصله، برودی به نقاشی روی آورد و کمک شریک زندگی‌اش، جورجینا چاپمن، به او کمک کرد تا دوباره به کارش بازگردد. برودی اکنون در تلاش است تا کارهای هنری و آوانگارد خود را ادامه دهد و از اشتباهات گذشته درس بگیرد.