به گزارش ایسنا، مریم کیان، عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم‌شناسی و مجری این طرح گفت: در دوره ناصرالدین شاه قاجار، ساخت‌وساز و تعمیرات نوسازی در ارگ سلطنتی به دلیل فرسوده شدن کاخ‌ها رواج داشت. گاهی نیز این تعمیرات به تخریب یک دیوار و برداشتن و یا جاگذاری تعدادی در و پنجره و ارسی محدود می‌شد.
او با اشاره به اینکه ارسی‌های بر جا مانده در مجموعه کاخ گلستان که می‌توان آن را بزرگترین مجموعه ارسی در دنیا محسوب کرد، بیشتر به دوره فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه مربوط است، اظهارکرد: با توجه به تفاوت‌های ساختاری و فنی میان ارسی‌های این مجموعه، این مسئله مطرح شد که آیا می‌توان تمام بازشوهای بزرگ چوبی با تزیینات گره‌چینی، قواره‌بری و پارچه‌بری چوبی با شیشه‌های رنگی را ارسی نامید؟ عنوان این طرح پژوهشی در پانزدهمین جلسه شورای تخصصی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به تصویب رسید و انجام شد.
عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم‌شناسی افزود: از نظر فن‌شناسی، ساخت ارسی‌های کشویی قدری متفاوت از بازشوهای لولایی است؛ لنگه‌های ارسی در شیاری میان دو لایه روکوب ارسی، بالا و پایین می‌رود ولی بازشوهای لولادار یا شبه ارسی‌ها، حول یک محور گردشی باز و بسته می‌شوند که امروزه آن را پنجره می‌نامند.
کیان گفت: در این پژوهش این نتیجه حاصل شد که تغییرات در شکل فنی یک شیء کاربردی نمی‌تواند ماهیت آن را تغییر دهد، چون به هر حال این ارسی‌های کارکرد بازشو (در ـ پنجره بزرگ) دارند. در نهایت شاید بتوان ارسی‌های لولادار را شبه ارسی نامید.
انتهای پیام