در این نبرد که بیش از یک روز و چند ساعت طول نکشید، نادرشاه با دواندن شترهای حامل تنورهای سفری شعله‌ور به سوی ستون‌های هندی فیل جنگی، ارتش هندوستان را حسابی غافلگیر کرد. به علاوه، نادر در این نبرد از توپ‌های سبک قابل حمل بر پشت شتر معروف به “زنبورک” استفاده کرد که جابه‌جایی آنها سریع و آسان بود. شمار تلفات هندیان را در این جنگ؛ ده تا سی هزار تن نوشته‌اند. تلفات ارتش ایران به دو هزار نفر هم نرسید. بامداد هفدهم ذیحجه (۲۶ فوریه) محمدشاه به دیدار نادر شتافت و تاج سلطنت هند را به او تقدیم کرد و کناره گیری و تسلیم شدن خودرا اعلام داشت. با اینکه به نوروز ایرانیان ۲۴ روز مانده بود، نادرشاه تصمیم گرفت که در این روز ملی و سعد وارد دهلی شود و تا آن روز در اردوگاهش، خارج از شهر دهلی بسر برد. / خبرآنلاین