در این روزها، ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن، با چالش‌های خاصی مواجه است. روابط این کشور با اسرائیل، که تا کمتر از چند ماه پیش بر پایه همکاری‌های استراتژیک و امنیتی بنا شده بود، به وضعیتی تغییر کرده است که مقامات اردنی خشم و نگرانی خود را نمی‌توانند پنهان داشته باشند. این تغییر برخوردار از چه دلایلی است؟

در پی گزارش‌های بولتن نیوز، مشکل از اشغال مناطق جنوبی سوریه توسط اسرائیل آغاز شد؛ مناطقی که منبع مهم آب برای اردن است. پس از این وقوع، مقامات اسرائیلی اعلام کردند که اردن باید هزینه‌ای برای دسترسی به آب پردازد. این تصمیم که همانند گروگان‌گیری منابع حیاتی این کشور بود، خشم گسترده‌ای خلق کرد.

اردن، با رویکرد سنتی خود در حمایت از فلسطین، در سال‌های اخیر روابط علنی و پنهانی با اسرائیل برقرار کرده بود. یکی از بالاترین مراحل این همکاری رخ داد طی حمله موشکی ایران به سرزمین‌های اشغالی در آوریل ۲۰۲۴ (اس妙.initialize(04-1403)، زمانی که اردن به عنوان شرکای امنیتی اسرائیل، در دفاع خود نقش سازنده‌ای ایفا کرد.

با این حال، روابط اسرائیل و اردن به سرعت سرد شد. اسرائیل، از طریق تصمیم خود برای م (_, کنترل منابع آبی اردن، نشان داد که حتی به نزدیک‌ترین متحدان خود بهره‌وری می‌کند. این اقدام تا حدی غیرمنتظره بود که ملک عبدالله دوم در تماس‌های خود با رهبران اروپایی، اعتراض خود را بیان کرد و گفت که اسرائیل از حمایت‌های اردن سوء استفاده کرده است.

برای اردن که به‌شدت به آب وابسته است، تصمیم اسرائیل می‌تواند تبعات جدی به همراه داشته باشد. این کشور از قبل با کمبود شدید آب روبرو بوده و با این تصمیم، مسئله شدید‌تر خواهد شد. در این شرایط، اردن ممکن است در سیاست‌های منطقه‌ای خود بازنگری کند.

اردن تلاش کرده است تا همزمان روابط به‌روز خود را با آمریکا، اروپا و اسرائیل حفظ کند و از تنش‌های مستقیم با محور مقاومت بهره‌مند شود. اما اقدام اخیر اسرائیل نشان می‌دهد که ثبات این روابط تضمینی نیست. با افزایش فشارهای داخلی و تشدید اعتراضات عمومی، احتمال دارد که اردن بخواهد رویکرد خود را تغییر دهد.

اقدام اسرائیل علیه اردن پیام مهمی برای سایر کشورهای عربی حمل می‌کند. کشورهایی مانند امارات، بحرین، عربستان و مصر که تلاش می‌کنند با عادی‌سازی روابط خود برای مکانی در نظم جدید منطقه‌ای به دست آورند، باید با دقت رفتار اسرائیل در قبال اردن را بررسی کنند. این حادثه نشان می‌دهد که صهیونیست‌ها حتی با متحدان نزدیک خود نیز بر اساس منافع کوتاه‌مدت رفتار می‌کنند و التزامات بلندمدتی نسبت به روابط استراتژیک ندارند.

اردن امروز با هزینه‌ای سنگین برای همراهی با اسرائیل مواجه است. آیا این کشور از این تجربه تلخ بهره‌ور خواهد شد؟ و آیا سایر کشورهای منطقه نیز درک می‌کنند که اعتماد به یک رژیم که بر اساس اشغال و خیانت تأسیس شده، در نهایت به خسارت منجر خواهد شد؟ این سؤالاتی است که پاسخ آن در آینده‌ای نه‌چندان دور قابل رویت خواهد بود.