پس از یکی از خشن‌ترین حملات تروریستی در منطقه هیمالیا، که معمولاً نسیم صلح و آرامش را در خود دارا است، مقامات هند و پاکستان اقدامات امنیتی جدیدی انجام دادند. به گزارش‌های اخبار، هزاران نیروی پلیس و ارتش در منطقه محوطه‌بندی و راه‌اندازی چک‌پوست‌های جدیدی مشغول بازرسی خودروها و مسافران شدند. همچنین، نیروهای امنیتی با استفاده از هواپیماهای نظامی به پیگرد دهندگان حمله پرداختند و برخی از شبه‌نظامیان سابق را به ایستگاه‌های پلیس برای بازجویی فراخواندند. به علاوه، بسیاری از حجره‌ها و فروشگاه‌ها در اعتراض به این نسل‌کشی غیررسمی تعطیل شدند.

به گفته پلیس، این حمله به عنوان یک عمل تروریستی شناخته شده و سازمان‌های مسلح که حاکمیت هند را مورد خطاب قرار می‌دهند، مسئول آن دانسته می‌شوند. مقامات هندی تاکنون جزئیات کامل حمله را افشا نکرده‌اند، اما بیشتر اخبار و تحلیل‌گران هند تقریباً فوری پاکستان را به عنوان متهم اصلی شناسایی کردند، ofs بنابراین بدون ارائه هیچ مدرک.

راجنات سینگ، وزیر دفاع هند، اعلام کرد: “هیچ‌گاه پشتیبانان این جنایت‌ها را نخواهیم فراموش کرد. ما به تعقیب و مجازات عاملان، طراحان و پشتیبانان این کشتار خواهیم پرداخت.”

پس از این حمله، نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، سفر خود را به عربستان دریغ نمود و به دهلی نو بازگشت تا به صبح چهارشنبه جلسه ویژه‌ای با کابینه امنیتی برگزار کند.

گروهی به نام “مقاومت کشمیر”، که پیش‌تر ناشناخته بود، مسئولیت این حمله را اعلام کرد. این گروه ادعا کرد که هندileri بیش از ۸۵ هزار نفر را از زیرزمین‌های اصیل استخراج و در بوم کشمیر نصب کرده و افزود که کشتارگران غیرمستقیمی از هند بوده‌اند. صحت این ادعاها بررسی مطلقی به وجود نیامده است.

مرکز حکومتی جدید گزارش داده است که در دو سال گذشته، هندی‌های بیش از ۸۳ هزار نفر اجازه خرید زمین و ملک در کشمیر را یافته‌اند. تأیید شد که بین قربانیان حمله، ۲۴ نفر گردشگر بوده‌اند، یک نفر از نپال و یک نفر دیگر راهنما بوده‌است.

ارتش هند به تأیید این ادعا که درگیری‌های مسلحانه ای در بارامولا، منطقه‌ای در شمال غرب کشمیر، حتی پس از حمله رخ داده و دو عضو تشکیلات مسلح شبه‌نظامی که در حال سعی برای ورود به خاک هند بودند، توسط نیروی امنیتی کشته شده‌اند. این ادعا هنوز تأیید مستقلی نیافته است.

پاکستان نیز خانواده‌های قربانیان را بابت «از دست رفتن زندگی‌های خود» تسلیت گفت و آرزوی بهبودی سریع رانده‌های مجروح داشت.

در راستای شکل‌گیری گردشگری در این منطقه، بسیاری از بازدیدکنندگان پس از حمله ترسیده و سریعاً منطقه را ترک کردند. منجیت دبنات، یک بازدیدکننده از شهر کلکته، به خبرنامه‌ای گفت: “کشمیر مکانی بسیار زیبا و لنگری دارد، اما بعد از این حادثه، خانواده‌ام فقط در مورد امنیت من در این منطقه بر می‌انگیzęند.”

عمر عبدالله، برخوردار منتخب کشمیر، نیز در این باره نوشت: “بینایی مهاجران خارجی از این منطقه پس از این حمله تروریستی، دل‌خراش است. ما به طور کامل درک می کنیم که چرا مردم تصمیم گرفته‌اند از این منطقه جدا شوند.”

بین هند و پاکستان خلاف לנگر بخش کشمیر، مسئله‌ای دیپلماتیک غیرمสยามی است. این منطقه برای بین دو کشور بر پایه درگیری‌های هسته‌ای بر اساس مسئله خودمختاری بر اساس شد. هند این منطقه را بر پایه قانونی به خود اختصاص داده و از سال ۱۹۸۹ درگیری‌ناپایداری با جدایی‌طلب‌اندیش‌های کشمیری شده است.

پاکستان این جنگ را به عنوان «جنگ خلق برای آزادی» دیده و هند آن را به عنوان عمل جدایی‌طلبی بر پایه حمایت پاکستان می‌شناسد. بین دو کشور حدود ده‌ها هزار نفر سابقه کشتار در این درگیری دارند. گروه‌های حقوق بشر ادعا می‌کنند که هند در م kWh طی جنگ مشوق برای حفظ کنترل از حمله‌های خشنی مانند بازداشت‌های تک‌جانبه، شکنجه و اعدام فراخور قانونی بهره برداشته است.