### برگشت جعفر پناهی از جشنواره کن

جعفر پناهی، کارگردان معروف ایرانی، پس از دریافت جایزه نخل طلای جشنواره فیلم کن برای فیلم “یک تصادف ساده”، در بامداد دوشنبه به تهران بازگشت و مورد استقبال جمعی از مردم و همکاران قرار گرفت. این در حالی است که حضور او در جشنواره کن و سخنانش هنگام دریافت جایزه مورد توجه عموم مخاطبان به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است.

برخی از ایندیها، ضمن ابراز خرسندی از موفقیت پناهی، به سخنان او در مراسم جوایز صداقت و هم‌نشینی با مردم را می‌یابند. با این حال، رسانه‌های اصولگرا نگاه متفاوتی دارند و حتی به جایزه گرفتن “یک تصادف ساده” عصبانی هستند.

**نگاه اصولگران به جایزه پناهی**

رسانه‌های دولتی، مانند صدا و سیما، جشنواره کن را به عنوان یک مcoonداره‌ی سیاسی برچگونی کرده‌اند و فیلم “یک تصادف ساده” را “کدر” می‌دانند. براساس گزارش‌های آن‌ها، این فیلم از نظر فنی و هنری نظرات مطلوبی جلب نکرده و جایزه آن بیش از حد غیرمنتظره‌است.

با توجه به برخی انتقادات صدا و سیما، جعفر پناهی برخلاف سایر چهره‌های حاضر در جشنواره، در حمایت از مردم مظلوم فلسطین چیزی نگفته است. روزنامه فرهیختگان نیز با تیتر “دم خروس کن” نوشت: پناهی با استفاده از هاله‌ای که دور او حلقه‌زده توانسته است جایزه اول هفتاد و هشتمین دوره کن را به خانه نقل کند، در حالی که هیچ‌چیزی در مورد سینمای مورد علاقه غربی‌ها در “یک تصادف ساده” پیدا نمی‌شود.

فرهیختگان در کنار تأکید بر عدم تماشای فیلم، اشاره می‌کند که پناهی و افراد مشابه او بعد از وقایع سال ۱۳۸۸ حتی یک فیلم سینمایی هم نساخته‌اند و فیلم‌هایشان بیشتر به منظور فرسوده‌سازی سینمای رسمی و دولتی ایران درست شده‌است.

**پناهی و سیاست‌های غربی**

اگر چه پناهی موفق به دریافت جایزه شد، اما روزنامه‌های اصولگرا این موفقیت را بدون سیاست دیدن نمی‌کنند. روزنامه “جوان” با تیتر “خرما نتوان خورد از این نخل که کشیدی!” نوشت: جامعه ما به ظرفیتی رسیده که ساختن یک فیلم سیاه‌نما و بردن آن به کن برای دریافت جایزه از پیش تعیین‌شده حتی به اندازه یک گوجه‌سبز از دهستان کن‌و‌سولقان هم به دهان کسی مزه نمی‌دهد.

همچنین، این روزنامه انتقاد کرد که پناهی و فیلم او باید کنار جوایز غیرمنصفانه غربی قرار گیرند، مانند نوبل صلح به سران اسرائیل و بیانیه‌های حمایتی از صهیونیسم در زمان بمباران فلسطینی‌ها.

**نقد عمومی**

احمد زیدآبادی، نویسنده و فیلم‌ساز، در مقاله‌ای اشاره کرد که موفقیت پناهی باید همه‌ای خرسندی را برانگیزد، اما در عمل این اتفاق نمی‌افتد. او به تأثیر سیاست بر منازعات جامعه اشاره کرد و گفت که منازعات سیاسی باعث می‌شود که داوری‌های حرفه‌ای بر اثرهای هنری تحت تأثیر قرار گیرند.

پناهی یکی از هنرمندانی است که به هر سببی وارد منازعات سیاسی شده و به همین دلیل، موفقیت او می‌تواند از موقیت‌های مختلف دریافت جایزه نگرانی بیشتری بکشد. به هر حال، این یک بخش از واقعیت زندگی است و راهی جز کنار آمدن با آن نیست.