به گزارش شفقنا رسانه از سیتنا، بسیاری از کاربران تصور می‌کنند تلفن همراه تنها مجموعه‌ای از تراشه‌ها و قطعات پلاستیکی و شیشه‌ای است، اما واقعیت این است که هر گوشی هوشمند، نوعی «معدن فلزات ارزشمند» به شمار می‌آید.

طلا، نقره، مس، کبالت، لیتیوم، آلومینیوم و حتی فلزات کمیاب دیگر در ساختار درونی گوشی‌ها به‌کار می‌روند و نقش مهمی در کارکرد و دوام دستگاه دارند.

طلا در میان این ترکیبات جایگاه ویژه‌ای دارد، زیرا رسانایی بالا، مقاومت در برابر خوردگی و قابلیت اتصال مطمئن بین قطعات الکترونیکی را فراهم می‌کند. بر اساس برآوردها، در هر گوشی هوشمند به‌طور متوسط حدود ۰٫۰۳۴ گرم طلا وجود دارد. این مقدار در ظاهر ناچیز است، اما زمانی که آن را در مقیاس تولید صنعتی در جهان در نظر بگیریم، رقم بسیار بزرگی به‌دست می‌آید. برای نمونه، شرکت‌های بزرگ فناوری هر سال میلیون‌ها دستگاه به بازار عرضه می‌کنند و مجموع حجم طلای نهفته در آن‌ها به چندین تن می‌رسد.

برد اصلی گوشی یا همان مادربورد مهم‌ترین بخش حاوی طلاست. لایه‌های نازک طلا یا مسیرهای داخلی از جنس طلا و نقره روی این برد قرار دارند تا ارتباط الکتریکی و دیجیتال بین قطعات برقرار شود. در برخی دستگاه‌های بزرگ‌تر مانند سرورها، مقدار طلا حتی به حدود ۱ گرم در هر واحد می‌رسد. علاوه بر مادربورد، اتصال‌دهنده‌های سیم‌کارت، پورت‌های شارژ، کانکتورهای صوتی، لنز دوربین و بخش‌هایی از پردازنده نیز به‌دلیل نیاز به اتصال پایدار، روکش طلا دارند.

کارشناسان بازیافت الکترونیک می‌گویند برای استخراج تنها ۱ گرم طلا باید قطعات داخلی حدود ۴۱ گوشی هوشمند بازیافت شود. به همین دلیل، رها کردن تلفن‌های قدیمی در زباله یا انبار کردن آن‌ها در خانه، به‌معنای هدر رفتن منابع معدنی و افزایش آلودگی محیط زیست است. در مقابل، بازیافت آن‌ها می‌تواند طلا و فلزات کمیاب دیگری را به چرخه تولید بازگرداند.

با وجود تلاش‌هایی که برای ساخت قطعات جدید بدون تکیه بر فلزات کمیاب در جریان است، صنعت الکترونیک همچنان به طلا و دیگر فلزات باارزش نیاز دارد. به همین دلیل، استفاده مسئولانه از تجهیزات دیجیتال و تحویل آن‌ها به مراکز بازیافت معتبر، یکی از راه‌های کاهش فشار بر معادن و محیط زیست به شمار می‌آید.