به گزارش دفاعپرس، جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران، رویدادی استراتژیک و پیچیده بود که با حمایت ایالات متحده آمریکا به کشور ما تحمیل شد. این نبرد کوتاهمدت، اما بسیار شدید، نشاندهنده عمق خصومت و برنامهریزی دقیق دشمنان برای تضعیف امنیت، آرامش و اقتدار ایران است. در این مدت، تمامی بخشهای دفاعی، امنیتی و مردمی با تمام توان در برابر تهدیدات دشمن ایستادگی کردند و توانستند خسارات را به حداقل برسانند.
از منظر حقوقی، این جنگ چالشی بزرگ در عرصه بینالملل به شمار میآید که نیازمند واکنش و پیگیری گسترده است. جمهوری اسلامی ایران با بهرهگیری از ظرفیتهای تخصصی و حقوقی، در جهت احقاق حق ملت ایران، اقدام به طرح دعاوی بینالمللی علیه رژیم صهیونیستی و ایالات متحده آمریکا کرده است. این پیگیریها شامل ارائه مستندات مربوط به جنایات جنگی، نقض قوانین بینالمللی و حمایت از شکایات مردمی در داخل و خارج از کشور میشود.
در همین راستا میزگردی با حضور سردار «سهرابعلی شمخانی»، معاون حقوقی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و «مرتضی عبدی»، معاون بینالملل مرکز وکلا، کارشناسان رسمی و مشاوران خانواده قوه قضاییه برگزار شد.
«بخش نخست» این میزگرد را در ادامه میخوانید.
تاکید امام خامنهای به تبیین رخدادهای جنگ تحمیلی ۱۲ روزه
سردار شمخانی، معاون حقوقی سپاه : پیگیری خسارتهای جنگ تحمیلی ۱۲ روزه موضوع بسیار مهمی است و همانطور که مقام معظم رهبری نیز تأکید دارند، باید این مسئله بهخوبی تبیین و پیگیری شود، بهویژه در ابعاد قضایی و حقوقی. متأسفانه در گذشته، با وجود سوابق متعدد تجاوز به کشور، ملت، حاکمیت و امنیت ایران از سوی آمریکاییها، غربیها و گروهکهای ضدانقلاب، این موضوع بهخوبی پیگیری نشده است.
در فرمایشات مقام معظم رهبری در دیدار با مسئولان قوه قضاییه، تأکید شد که این موضوع باید بهصورت جدی پیگیری شود و به واقع در گذشته در این زمینه غفلت صورت گرفته است. جنگ ۱۲ روزه تحمیلی، نه اتفاقی منفرد، بلکه ادامهای بر جنایات و تعرضات به حقوق ملت، استقلال و کشور ما است که از قبل از انقلاب شروع شده است.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، آمریکاییها که منشاء بسیاری از مشکلات بودهاند، حضور جدی و استعماری در کشور داشتند. حضرت امام خمینی (ره) در دوران مطرح شدن کاپیتولاسیون جملهای تاریخی دارند که فرمودند: «همه مشکلات ما از آمریکاست، همه مشکلات ما از اسرائیل است و اسرائیل هم از آمریکاست.» این جمله بیش از ۶۰ سال پیش بیان شده و بهروشنی نشاندهنده عمق نفوذ و تأثیرگذاری آمریکاست.
از کودتای ۲۸ مرداد آمریکاییها جای پای خود را در کشور ما محکم کردند
از کودتای ۲۸ مرداد، آمریکاییها جای پای خود را در کشور ما محکم کردند و جای استعمارگران پیشین مانند انگلستان و روسیه تزاری را گرفتند. پس از این کودتا، تسلط آمریکاییها بر مقدرات کشور گستردهتر شد، بهطوری که حتی وزرا و نمایندگان مجلس که باید نماینده ملت باشند، عملاً توسط آمریکا تعیین میشدند. شخصیتهایی مانند اردشیر زاهدی، که نقش کلیدی در کودتا داشتند، نمونههایی از این نفوذ بودند.
در دوره قبل از انقلاب، آمریکاییها بهطور کامل بر حاکمیت کشور تسلط داشتند و منابع ملی از جمله نفت بهطور عمده در اختیار آنها بود. پس از ملی شدن نفت، این شرکتها مجدداً کنترل آن را در دست گرفتند و نفت ایران را به کشورهای غربی و رژیم صهیونیستی صادر میکردند، در حالی که وضعیت داخل کشور از نظر بهداشت، مسکن و رفاه عمومی بسیار نامطلوب بود.
همچنین، مستشاران آمریکایی و اجرای قرارداد کاپیتولاسیون باعث شدند که مقدرات کشور در اختیار ساواک قرار گیرد و شرایطی پدید آید که در نهایت منجر به جدایی بحرین از ایران شد. بحث نفت در منطقه بحرین همواره یکی از موضوعات مهم و مطرح در سخنرانیها و مواضع مسئولان آن زمان بوده است.
این مسائل تنها بخشی از تاریخ و واقعیتهایی است که باید به دقت بررسی و درک شوند تا بتوانیم راهکارهای مناسبی برای جبران خسارات و پیگیری حقوقی و اجتماعی ارائه دهیم.
تعداد وابستگان نظامی در سفارت آمریکا ۵۴ نفر بودند
مستشاران آمریکایی در هر کشور معمولاً تنها یک نفر وابسته نظامی در سفارتخانه دارند، اما پیش از انقلاب اسلامی در ایران، تعداد وابستگان نظامی در سفارت آمریکا به ۵۴ نفر رسیده بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دشمنی آمریکا با نظام جدید آغاز شد و ژنرال هایزر تلاش کرد کودتایی را سازماندهی کند که ناکام ماند. سپس آمریکا به توطئهچینی، تقویت جریانهای نفوذی و گروهکهای مخالف نظام پرداخت که از جمله آنها نهضت آزادی بود که در فرمایشات حضرت امام (ره) نیز به آن اشاره شده است.
۹۰ درصد گروهکهای تروریستی معاند جمهوری اسلامی ایران ریشه در پیش از انقلاب دارند
پس از تسخیر لانه جاسوسی، مستشاران آمریکایی استعفا داده و کشور را ترک کردند، اما گروهکها و سازمانهای معارض همچنان فعال ماندند. جالب اینکه ۹۰ درصد گروهکهای تروریستی فعلی ایران ریشه در پیش از انقلاب دارند؛ منافقین و گروههای چپ که بسیاری از اعضایشان در غرب و شوروی مستقر شدند. در این میان حزب توده نیز که وابسته به غرب بود در کودتاهای پیش از انقلاب و مخالفت با نظام نقش داشت.
تجزیهطلبانی که امروز در برخی شبکههای تلویزیونی وابسته به آمریکا و اسرائیل مانند Manoto یا Iran International فعالیت میکنند، از همان زمان شکل گرفتند و با حمایتهای خارجی به دنبال تضعیف ایران بودند. گروههایی مانند کومله، دموکرات و جیشالظلم در شمالغرب و جنوب کشور فعالیت داشتند و در حمایت از رژیم صدام نقش ایفا کردند. کودتاهای متعددی از جمله کودتای نقاب در پایگاه شهید نوژه نیز با حمایت آمریکا طراحی شد، اما همگی ناکام ماندند.
این توطئهها به هدف مقابله با نظام جمهوری اسلامی بود که با ارائه الگویی نوین در جهان، استقلال و خوداتکایی ملتها را ترویج کرد. این امر برای قدرتهای غربی به ویژه به دلیل منابع نفتی خاورمیانه بسیار مهم و تهدیدکننده بود. جمهوری اسلامی با بیداری اسلامی در منطقه، نقشی تأثیرگذار یافت که برای دشمنان بسیار خطرناک بود.
در سالهای پس از انقلاب اسلامی، فتنهها و انقلابهای رنگی متعددی از جمله فتنه سال ۱۳۷۸ و ۱۴۰۱ طراحی شد که هربار با شکست مواجه شدند. دشمنان به این نتیجه رسیدند که باید بهطور مستقیم وارد عمل شوند و با ضربه زدن به نظام اسلامی، یا آنرا تسلیم خواستههای خود کنند یا آنها را بپذیرد، اما جمهوری اسلامی همواره در برابر این فشارها مقاومت کرده است.
برخی بر این باور بودند که نظام ما از هم خواهد پاشید و شرایط برای دشمنان راحتتر خواهد شد. خود آنها نیز اعلام کردهاند که بیش از دو دهه روی این موضوع کار کردهاند؛ چه صهیونیستها و چه آمریکاییها و غربیها، تلاشهای فراوانی انجام دادند، اما خوشبختانه موفق نشدند. این اقدامات در ادامه همان جنایاتی است که علیه استقلال و حاکمیت کشور ما انجام شده است و در طول این سالها تلاش کردند ضربات جدی وارد کنند. به توفیق الهی و عنایت حضرت امام خمینی (ره) در زمان حیات ایشان و پس از آن با هدایت حکیمانه مقام معظم رهبری، این هدف دشمنان محقق نشده است.
اتفاقات اخیر کشور به هیچ وجه غافلگیرکننده نبود
با این حال، دشمنان از تلاش دست برنداشته و همچنان درپی ضربه زدن هستند، چرا که آمریکا و غرب در شرایطی دشوار و پیچ تاریخی قرار دارند و نقش جمهوری اسلامی در این تحولات بسیار مهم و تعیینکننده است. اخیراً آمریکاییها راهبرد و دکترین دفاعی خود را بازنگری کردهاند و بار دیگر جمهوری اسلامی را در کنار چین و روسیه به عنوان کشوری که در تحولات جهانی نقشآفرینی میکند، ذکر کردهاند. آنها اعلام کردهاند که اجازه نخواهند داد جمهوری اسلامی به یک قدرت تبدیل شود، که این خود نشانه قدرت گرفتن جمهوری اسلامی است و تلاش دشمنان برای جلوگیری از آن.
اتفاقات اخیر نیز به هیچ وجه غافلگیرکننده نبود؛ نیروهای مسلح ما آمادگی لازم را داشتند، اما خباثت دشمنان به حدی رسیده است که حتی فرماندهان ما را در خانههایشان هدف قرار میدهند. این اقدامات از هیچ منظر اخلاقی و انسانی قابل قبول نیست و قابل تصور هم نیست. آنها پیشتر مراکز ما را تهدید کرده بودند، اما متأسفانه رژیم صهیونیستی سوم خرداد ماه، دشمن با انجام یک اقدام تجاوزکارانه، به خانههای مسکونی فرماندهان و شخصیتهای مؤثر کشورمان، از جمله دانشمندان هستهای، حمله و آنها را ترور کرد، بدون اینکه حاضر شود رودررو بجنگد. بلافاصله ظرف ۲۴ ساعت، با عنایت حضرت آقا، فرماندهی الهی ایشان، لطف خدای متعال و دعای امام عصر، فرماندهان منصوب شده و با قدرت دفاع کردند. این خونها نتوانستند به هدف دشمن کمک کنند و اتفاقات رخداده به هیچ وجه به نفع آنان نبود.
دشمن امید داشت که از طریق جریانهای تجزیهطلب، گروهکها و فشارهای داخلی، مردم را همراه خود کند، اما مردم ما، از همه اقشار، اقوام و ادیان، چه اکثریت و چه اقلیتهای دینی، یکپارچه پشت نظام ایستادند و دشمن نتوانست کاری از پیش ببرد، جز وارد کردن ضرباتی محدود به برخی مراکز غیرنظامی و تاسیسات هستهای. با این حال، وارد جزئیات نمیشوم تا دشمن سوءاستفاده نکند.
جنگ ۱۲ روزه در واقع یک جنگ تروریستی بود
این جنگ در واقع یک جنگ تروریستی بود؛ چراکه دشمن با اقدام تروریستی، فرماندهان و دانشمندان مؤثر را در خانههایشان هدف قرار داد و آنها را ترور کرد. جمهوری اسلامی بر اساس قواعد بینالمللی و منشور سازمان ملل، حق دفاع مشروع داشت و دفاع جانانهای انجام داد که موجب شد دشمن به دریوزگی، التماس و واسطهگری برای پایان جنگ روی آورد و در نهایت آتشبس اعلام شد.
این تجاوز، حاکمیت ملی، استقلال و تمامیت ارضی کشور ما را نقض کرد و بر اساس قواعد بینالمللی، ما حق داریم در مجامع داخلی و بینالمللی علیه دولتها و اشخاص مسئول، از جمله سران رژیم آمریکا و رژیم صهیونیستی، طرح دعوا کنیم. این موضوع مورد تأکید مقام معظم رهبری نیز بوده و اقدامات لازم در این زمینه در حال انجام است.
در بعد داخلی نیز، قوانین موجود به ما اجازه داده که از حقوق ملت دفاع کنیم. شکایت خانوادههای شهدا، از جمله شهدای مردمی، زنان، کودکان و سایر افراد بیگناه، به عنوان قربانیان این تجاوز، به ثبت رسیده است. همچنین، دادخواستهای مردمی برای جبران خسارات مادی و معنوی وارد شده به کشور مطرح شده است.
شخصیتهایی که از دست دادیم، سرمایههای ملی و معنوی ما بودند؛ دانشمندانی همچون شهید تهرانی مقدم، شهید عباسی و دیگر شهدای گرانقدر که خداوند درجاتشان را متعالی کند، فرماندهان نظامی مانند شهید حاجیزاده و سایر شهدای عزیز که در توسعه صنعت هوافضا و دفاع از کشور نقش کلیدی داشتند. خسارات مادی نیز شامل آسیب به مراکز اقتصادی، نظامی و تاسیسات هستهای است. هرچند تمهیداتی برای جلوگیری از خطر تشعشعات هستهای اندیشیده شده بود، اما تهدیدات ناشی از این تجاوز، خسارت معنوی برای مردم به همراه داشت، چرا که نگرانیهایی درباره سلامت محیط زیست و امنیت مردم ایجاد شد که باید جبران شود.
دشمن باید هزینه موشکهایی که شلیک کردهایم بدهد
علاوه بر این، دشمن باید خسارات ناشی از موشکهایی که در دفاع متقابل به سوی رژیم صهیونیستی شلیک کردیم را نیز پرداخت کند، زیرا این پاسخ به تجاوز آنها بود. در نهایت، جمهوری اسلامی ایران بهحق از خود دفاع کرده و اجازه نخواهد داد تجاوزگران به اهداف خود دست یابند.
پایگاه آمریکایی را هدف قرار دادن با موشک، اقدامی دفاعی است در حالی که ما در خانههای خود زندگی میکردیم و همه تجهیزات نظامیمان صرفاً برای دفاع از کشور است. از نظر حقوقی، کشور ما طی ۲۰۰ تا ۲۵۰ سال گذشته هرگز تجاوز نکرده و همواره در موضع دفاع قرار داشته است. در این شرایط، دفاع از خود بر اساس حکم عقلی، شرعی، دینی و قواعد بینالمللی هیچ منع قانونی ندارد و هر کشوری حق دارد برای حفظ امنیت و دفاع خود توانمندیهای لازم را ایجاد کند.
همانطور که عرض کردم، ما موشکها را شلیک کردیم و معتقدم این موضوع باید در داخل کشور پیگیری شود. از سوی دیگر، در حوزه بینالملل مراجع متعددی وجود دارد که باید از سوی مسئولین وزارت امور خارجه و مقامات ذیربط پیگیری شود. هرچند وزارت خارجه تلاشهای خوبی داشته است و شکایات متعددی در شورای امنیت، دبیرکل سازمان ملل، مجمع عمومی، شورای حقوق بشر و آژانس انرژی اتمی مطرح شده، متأسفانه رسیدگی مناسبی انجام نشده است.
برخی از این طرح دعواها باید از سوی حاکمیت و دولت به صورت جدیتر دنبال شود که تاکنون متأسفانه به اندازه کافی اقدام نشده است. مسئولیت این امر بر عهده معاونت و ریاست جمهوری است که باید در این زمینه فعالتر باشند. تاکنون تنها مکانهایی برای شکایت مشخص شده است که به هیچ وجه کافی نیست و از دیدگاه انقلابی عقبتر از انتظار است.
البته محدودیتهایی وجود دارد؛ برای مثال، ما رژیم صهیونیستی را به رسمیت نمیشناسیم و عضو دیوان کیفری بینالمللی نیستیم، اما راههای دیگری برای پیگیری حقوقی وجود دارد که باید به آنها توجه شود. هدف ما این است که حقوق مردم را از منظر حقوقی به نتیجه برسانیم، زیرا این دفاع به نوعی بخشی از جنگ و دفاع مشروع است.
حضرت آقا در دیدار اخیر با شما مداحان عزیز تأکید کردند که در حوزه فرهنگی نیز نباید صرفاً دفاع کنیم، بلکه باید طلبکارانه و فعالانه عمل کنیم. در موضوع حقوق بشر و حقوق زنان نیز همین رویکرد باید دنبال شود، چرا که ما طلبکاریم و باید در موضع آفندی باشیم، زیرا دشمنان جنایات متعددی مرتکب شدهاند.
پیشدستی دشمن در جنگ حقوقی
در جنگ حقوقی نیز دشمن در استفاده از جنگ ترکیبی پیشدستی کرده است. بهعنوان مثال، سازمان عفو بینالملل با وجود اینکه ما از موشکها و بمبهای خوشهای استفاده نکردهایم، ما را محکوم کرده است، در حالی که اسناد استفاده رژیم صهیونیستی از این تسلیحات در اختیار مراجع بینالمللی قرار گرفته است، اما شکایتی ثبت نشده است که این امر قابل قبول نیست و با فرمایشات حضرت آقا و مقام معظم رهبری نیز همخوانی ندارد.
مردم نیز میتوانند در حوزه بینالملل کمک کنند و اگر چه رژیم صهیونیستی را به رسمیت نمیشناسیم، اما باید زمینهای فراهم شود که شکایات مردمی در مراجع بینالمللی ثبت و پیگیری شود. این حداقل کاری است که باید انجام شود، حتی اگر رسیدگی کامل صورت نگیرد.
سکوت شورای امنیت و آژانس بینالمللی انرژی اتمی در بمباران مرکز هستهای
رژیم صهیونیستی و آمریکا به تاسیسات هستهای ما حمله کردند، اما شورای امنیت و آژانس بینالمللی انرژی اتمی هیچگونه محکومیتی صادر نکردند. در حالی که در موارد دیگر، مانند حمله رژیم صهیونیستی به قطر با همکاری آمریکا، شورای امنیت اقدام به محکومیت کرده است، هرچند شکایت ما مورد توجه قرار نگرفته، اما مستندات ثبت شده است.
وزارت خارجه شکایت کرده و اسناد بینالمللی ثبت شده است. در حوزه حقوق بینالملل، معمولاً اینگونه است که کشورهای متجاوز مورد شکایت قرار میگیرند؛ در جنگ تحمیلی نیز شکایات متعددی در مجمع عمومی، شورای امنیت، شورای حقوق بشر و سازمان ملل ثبت شده است.
این روند البته پایهگذار بدعتهایی در آینده خواهد شد، چرا که برخی کشورها از این موضوع سوءاستفاده میکنند. اگر شورای امنیت قرار بود وظیفه خود را انجام دهد، باید اینجا هم انجام میداد.
حمله به مهد کودک و مراکز بهزیستی در جنگ ۱۲ روزه اوج وحشیگری رژیم صهیونیستی بود
عبدی، معاون بینالملل مرکز وکلا: درپی جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی، در تهران حدود ۴۰ تا ۵۰ ساختمان مسکونی، اداری و عمومی آسیب دیده بود که به طور کامل کارشناسی شدند. تمامی این بررسیها با همکاری معاونت کارشناسان رسمی و مشاوران خانواده قوه قضاییه صورت گرفت. حتی تیمی متشکل از حدود ۳۰ نفر از همکاران ما با دقت به ساختمان شیشهای صدا و سیما که مورد هجوم قرار گرفت مراجعه کردند و برآورد خسارتها شد که خسارت وارده حدود ۹.۵ همت برآورد شد. این کارشناسیها که با تبرئه انجام شدهاند، در حالی صورت گرفت که در قوانین جاری کشور کارشناسی رسمی معاضدتی تعریف نشده است؛ اگرچه وکیل معاضدتی به صورت قانونی در برخی موارد وجود دارد، اما کارشناسی رایگان نداریم. این اقدامات از ظرفیت جهادی مرکز و با ابعاد گستردهای انجام شده است.
همچنین معاونت مشاوران خانواده در بسیاری از ساختمانها، برجها و مجتمعهای مسکونی تهران حضور یافته و به خانوادههای آسیبدیده در این جنگ مشاوره ارائه کردهاند. این جنگ، همه مظاهر وحشیگری را داشت؛ از حمله به مهدکودکها، مراکز بهزیستی، هلال احمر، بالگردهای امدادی و هر گونه خشونتی که شاید بتوان تصور کرد. اینها کار گروههای وحشی و تروریستی است.
ما در غزه شاهد فجایعی هستیم که پیش از این حتی یزید در سال ۶۱ هجری هم به آنها نرسیده بود. امروز یزید، شمر، حرمله و خولی زمان ما، هر روز و شب در غزه کودکان و مردم را از سرما به شهادت میرسانند. آنها حتی در قرن بیست و یکم با استفاده از حقوق بشر، مردم را به گروگان گرفتهاند. راههای غزه را بسته و حتی از رساندن آب و آرد معمولی هم جلوگیری میکنند، چرا که همه با یکدیگر دست به دست دارند.
استانداردهای دوگانه سازمانهای بینالمللی در قبال فجابع غزه و جنگ تحمیلی ۱۲روزه
تعریفی وجود ندارد که چگونه این همه سازمانهای بینالمللی، در سال ۱۴۰۱، حتی به ماهیت پروندهها هم نپرداختند. مثلاً یک فرد فوت کرده بود و پلیس بررسی کرده بود، اما وارد ماهیت مسئله نشدند. در حالی که همین موضوع کوچک، باعث شد ۵۰ وزیر از کشورهای مختلف علیه ما موضع بگیرند و جنگی تمامعیار علیه ما شکل گیرد. ادعا کردند حقوق زنان رعایت نشده است، در حالی که در بدترین حالت، یک نفر فوت کرده بود که در حال رسیدگی بود.
اما در غزه، هزاران زن و کودک بیگناه به بدترین شکل ممکن به شهادت میرسند و اینها را حقوق زن نمیدانند. این همان استاندارد دوگانهای است که سردار شمخانی هم به آن اشاره کردند. در حالی که در آمریکا زنجیرههای انسانی ۲۵ کیلومتری برای حفاظت از کلاغها تشکیل میدهند، در غزه نزدیک به ۷۰ هزار زن و کودک بیگناه به طرز فجیعی کشته میشوند. حتی مغولها هم چنین فجایعی را مرتکب نشدهاند.
برخی از این فجایع در غزه به حدی است که حتی ما به عنوان بچههای شیعه از مرور آن شرمندهایم. این اتفاقات میتوانست در ایران نیز رخ دهد؛ دشمنان تلاش کردند این فاجعه را در ایران به وقوع برسانند.
بارها در رسانه ملی هم گفتهام که این ۱۲ روز جنگ باید سالها در دانشکدههای نظامی تدریس شود، چرا که چنین جنگی در تاریخ بیسابقه است. جنگی که ما ۱۳۰۰ کیلومتر با دشمن فاصله داریم و هیچ مرزی مشترک نداریم، اما دشمن آنقدر خود را گردنکلفت میداند که به خود اجازه حمله میدهد.
رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۲ روزه به خواهش و التماس افتاد
البته گردنکلفت نبود؛ این همان چیزی است که بچه گربهای که تحت فشار است، میپرد. هم رژیم صهیونیستی میداند چه اتفاقی افتاده و هم ما میدانیم. آنها پیشدستی نکردند؛ این آخرین راهکارشان بود و به خوبی میدانند که به لحظات پایانی عمر نحس خود رسیدهاند.
تعارف نداریم؛ به همین دلیل هر کاری که بلد بودند انجام دادند. مثلاً ترور سران کشور، همه اینها جنایتهای بینالمللی است. تهدید رهبری، تهدید مقامات حفاظتشده، هر کاری که بلد بودند و با کمک ۳۰ تا ۴۰ سرویس امنیتی انجام دادند. اما در نهایت به خواهش و التماس افتادند. جمهوری اسلامی در عرض ۲۴ ساعت، آنها را به خاک سیاه نشاند.
باید همه داشتههایمان را یکسان کنیم و آنچه را که تاکنون آزمایش نکردهایم، مورد آزمون قرار دهیم. اکنون که آتشبس هم برقرار نشده، اتفاقات رخ داده است. بهعنوان مثال، در برخی کشورها رویدادهایی رخ داده است، اما ما نیازی به محکومیت یا صدور قطعنامه توسط جمهوری اسلامی ایران نداریم؛ چرا که خودمان این محکومیت را بهصورت عملی اجرا کردهایم. برای نمونه، قطر ورود کرده و متجاوزان را تنبیه کردهایم؛ این موارد نشان میدهد که ما با قاطعیت و جدیت دندانهای متجاوزان را کشیده و تحویل دادهایم و نیازی به صدور محکومیتهای رسمی نداریم. البته این به معنای آن نیست که بخواهیم از وقوع این حوادث چشمپوشی کنیم؛ هر اتفاقی که افتاده باید بهخوبی تبیین شود.
باید عرصه بینالملل را از لحاظ حقوقی برای دشمنان هزینه ساز کنیم
اکنون زمان آن رسیده که عرصه بینالملل را از لحاظ حقوقی برای دشمنان هزینهساز کنیم. متأسفانه در سالهای اخیر کمکاریهایی داشتهایم و شاید آنچه در دانشگاههای آمریکا و اروپا درباره موضوع غزه با نگاه انقلابی مشاهده شده، در داخل کشور به همان اندازه دیده نشده است. این کمکاری بهخاطر همکاریها و اقدامات ناکافی خود ما است.
ما باید حوادث و اعتراضاتی که در آمریکا رخ داده را بهخوبی منعکس کنیم؛ اینکه چه تعداد دانشجو و استاد اخراج شدهاند و چه هزینههایی متحمل شدهاند. جنبش دانشجویی ما باید این واقعیتها را درک کند. همچنین، باید از روز دانشجو که چند روز پیش سپری شد، بهعنوان فرصتی مناسب برای معرفی چهره واقعی و ناپسند آمریکا بهره ببریم.
روز دانشجو روز استکبارستیزی است؛ نه روزی برای برگزاری برنامههای موسیقی یا نمایش رفتارهای نامناسب که شایسته نظام انقلابی ما نیست. این روز یادآور فداکاری دانشجویانی است که در دوران پهلوی برای خوشخدمتی به رژیم منحوس قربانی شدند و باید تاریخ بدانند چه اتفاقاتی افتاده است. همچنین لازم است همه کشورهای جهان این واقعیتها را بشناسند.
رسیدگی به شکایتهای جنگ ۱۲ روزه در شعبه ۵۵ روابط بینالملل
در زمینه داخلی نیز، در شعبه ۵۵ روابط بینالملل پروندههای بسیار مهمی با تیراژ و حجم بالا در حال ثبت است که من اعداد و ارقام آن را ارائه خواهم داد و اگر سردار مصلحت بدانند، ایشان نیز به این موضوع اشاره خواهند کرد.
در طیفهای مختلف، دادههای شهدایی که در جنگ ۱۲ روزه داشتیم، بسیار تکاندهنده است؛ بهطوری که انسان حتی جرأت ندارد آن را صرفاً به عنوان یک جنگ معمولی بنامد. ما در این ۱۲ روز جنگی نکردیم بلکه در خانه خود دفاع کردیم و هرچه بود، دفاع مقدس بود.
طبق ماده ۵۱ اساسنامه دیوان کیفری بینالمللی در جنگ ۱۲روزه از خود دفاع کردهایم
طبق ماده ۵۱ اساسنامه دیوان کیفری بینالمللی، ما در جنگ تحمیلی ۱۲روزه از خود دفاع کردهایم؛ این نکته کلیدی است که من علاقهمندم از همین کلید استفاده کنیم تا روزی برسیم که حتی هزینه موشکهایی را که به دشمن شلیک کردهایم، دریافت کنیم. ما در خانههای خود نشسته بودیم و نیمهشب بود که این اتفاقات رخ داد و این موضوع نیازمند پیگیری جدی است. ما در وسط مذاکرات بودیم که حادثهای بیسابقه در تاریخ رخ داد؛ تاسیسات هستهای صلحآمیز یک کشور عضو پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای (انپیتی) هدف حمله قرار گرفت، حادثهای که پیش از این سابقه نداشته است.
وظیفه سازمان انرژی اتمی (امآیای) چیست؟ اگر این سازمان کمی مسئولیتپذیر بود، باید وظایف قانونی خود را بهدرستی انجام میداد. ما عضو پیماننامه پادمان شدهایم و بخشهایی از اختیارات قانونی خود را به این سازمان واگذار کردهایم. چرا ما از پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای پیروی میکنیم؟ چون از بحث سلاح هستهای عدول کردهایم؛ یعنی ما میتوانستیم مانند برخی کشورها سلاح هستهای داشته باشیم، اما در دکترین جمهوری اسلامی ایران چنین موضوعی جایگاهی ندارد. مقام معظم رهبری نیز فتوا دادهاند و ایران به عنوان مرجع عالی جهان اسلام، هیچ جایگاهی در زمینه سلاح هستهای ندارد.
دشمن در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه واقعاً پس گردنی خورده است
وقتی میتوانیم موساد و سیستمهای امنیتی آنها را هدف بگیریم، وقتی سهام کارخانهای که اف-۳۵ تولید میکند سقوط کرده، دشمن واقعاً پس گردنی خورده است. در حوزه حقوق داخلی، تصمیم گرفته شد که مرکز وکلا و کانون وکلای محترم با همکاری همکاران ما وکالت پروندهها را در قالب خسارتهای مادی، معنوی و تنبیهی برعهده بگیرند. ما خسارت تنبیهی را در قوانین داخلی خودمان نداشتیم، اما از قانون اقدام متقابل استفاده میکنیم.
طرح دعاوی در داخل کشور در دادسرای بینالملل و در استانهای مختلف، از جمله تهران، توسط ما و دیگر نهادها دنبال شده است. حتی در استانهایی که درگیر نبودهاند، مانند لرستان یا آذربایجان شرقی، شهدایی داشتیم که پروندههای مربوط به آنها پیگیری شده است.
در حوزه کارشناسی نیز، گزارشی از هلال احمر خراسان رضوی دریافت کردیم که در حال انجام کارهای مرتبط است. امور دولتی بنا به تشخیص دولت و شورای عالی امنیت ملی توسط معاونت حقوقی بینالملل ریاست جمهوری و مرکز حقوق بینالملل ریاست جمهوری پیگیری میشود، اما ما بهعنوان نیروی مردمی در قالب صلاحیت جهانی، رسیدگی به جنایات بینالمللی را دنبال میکنیم.
کلمه «جنایات بینالمللی» را به صورت صریح در قوانین خود نداریم
متأسفانه تا کنون کوتاهیهایی صورت گرفته است و جا دارد اشاره کنم که ما به اندازه کافی جدی نگرفتهایم که نمیتوانیم بسیاری از جنایات بینالمللی را در داخل کشور محکوم کنیم. زیرا در حقوق ما اصل قانونی بودن جرایم و مجازاتها وجود دارد؛ یعنی جرم و مجازات باید به وضوح در قانون تعریف شده باشد. متأسفانه ما کلمه «جنایات بینالمللی» را به صورت صریح در قوانین خود نداریم.
هماکنون لایحهای در مجلس در حال بررسی است که باید از نمایندگان محترم درخواست کنیم به این موضوع اهمیت ویژهای بدهند. تا این لحظه با قوانین دیگری امور خود را پیش میبریم، از جمله قانون صلاحیت دادگستری جمهوری اسلامی ایران برای رسیدگی به دعاوی مدنی علیه دولتهای خارجی که در سال ۱۳۹ تصویب شده است و قانون مقابله با اقدامات خصمانه رژیم صهیونیستی علیه صلح و امنیت که در سال ۱۳۹۹ تصویب شده است.
برخی میگویند اگر ما این کارها را انجام دهیم، یعنی رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناختهایم، اما اگر اینگونه بود، ما اصلاً قانون مقابله با اقدامات خصمانه رژیم صهیونیستی را تصویب نمیکردیم. برخی نیز فکر میکنند اگر مثلاً پدرشان کشته شده و شکایت کنند، یعنی آن فرد خوب است! اینها نمونههایی از محدودیتهای خودساخته ماست.
قانونی در سال ۱۳۹۵ تصویب شده که دولت را موظف به پیگیری جبران خسارات ناشی از جنایات آمریکا علیه ایران و اتباع ایرانی میکند و همچنین قانون الزام دولت به استیفای حقوق اتباع و دیپلماتهای ایرانی از اقدامات دولتهای خارجی، به ویژه دولت اشغالگر، وجود دارد که ما در چارچوب آن فعالیت میکنیم.
الحاق سه بند درباره محکومیت حمله رژیم صهیونیستی در بیانیه بریکس ۲۰۲۶
در روزهای جنگ، در حالی که نیروهای نظامی و امنیتی رشادتهای فراوانی از خود نشان دادند، برخی دیگر همراهی لازم را نداشتند. در مرکز وکلا، در همان روزها، جلسهای با حضور سردار و دیگر عزیزان برگزار کردیم و متوجه شدیم که خیلی از همکاران و بزرگان کشور معتقدند قانون کافی برای طرح دعاوی علیه رژیم صهیونیستی در داخل کشور وجود ندارد. کتابچهای نیز پیش از آتشبس رونمایی شد که به بررسی کنوانسیونهایی میپردازد که جمهوری اسلامی ایران عضو آنهاست.
همانطور که میدانید، هر کنوانسیونی که جمهوری اسلامی ایران عضو آن شود، مطابق قانون اساسی باید از مجلس عبور کند و تبدیل به قانون داخلی شود. نمونه بارز آن برجام است که از طریق مجلس به قانون داخلی تبدیل شد، هرچند که با چالشهایی همراه بود.
ما باید در عرصه بینالمللی شفافسازیهای لازم را انجام دهیم. اوایل آبان و اواخر مهرماه، اجلاس حقوقی بریکس ۲۰۲۵ در برزیل برگزار شد که ما کتابچهای حاوی خطوط قرمز و ۱۲ جنایت بینالمللی در آن ارائه کردیم. آقای عبدالیان پور این موضوع را در افتتاحیه، اختتامیه و سخنرانیها مطرح کردند. همچنین جناب آقای دکتر قمامی، معاون حقوقی بینالملل وزارت دادگستری، حضور داشتند.
در بیانیه پایانی اجلاس حقوقی بریکس ۲۰۲۵ در ریو، سه بند مهم درباره محکومیت حمله و تجاوز به جمهوری اسلامی ایران درج شده است، هرچند برخی شرکای ما به دلیل موقعیت خود نتوانستند از ما حمایت کنند. برای مثال، روسیه به دلیل درگیری در ماجرای اوکراین، محدودیتهایی داشت و هند که میزبان بریکس ۲۰۲۶ است، مواضع دولتش بیشتر به رژیم صهیونیستی نزدیک است، اما حقوقدانان این کشور همکاری خوبی با ما دارند و در روزهای جنگ چندین نامه رسمی برای ارائه کمکهای حقوقی و قضایی ارسال کردند.
مقدمات طرح دعاوی بینالمللی از طرف مردم، نه دولت، در حال انجام است. ما زیرساختهای لازم برای پیگیری شکایات مردمی را فراهم کردهایم. پس از جنگ ۱۲ روزه، مهمانانی از اتحادیه وکلای ارامنه جهان داشتیم که در پنج کشور بزرگ دنیا دفتر دارند. در ایالات متحده آمریکا نیز رایزنیهایی انجام شده است؛ مطابق قوانین آمریکا، میتوان با پرداخت ۲۵۰ دلار طرح دعوا کرد.
آسیبرسانی به منازل ادیان در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه
بسیاری از ایرانیان مقیم آمریکا خسارات معنوی دیدهاند و خانوادههایشان ترسیدهاند، برخی خانوادهها نیز شهید شدهاند. در تهران نیز افرادی از ادیان مختلف مانند یهودیان و مسیحیان داریم که خانههایشان آسیب دیده است. این اتحاد خوب ادیان، نمادی از مردم سربلند ایران است. ما یهودیانی داریم که در این مسیر سرباز بودهاند و هیچیک فرار نکردهاند.
اگر بتوانیم یک نکته را به دنیا بفهمانیم، آن این است که در طول این جنگ ۱۲ روزه در تهران با جمعیت ۱۴ میلیون نفر، هیچگونه خالیکردنی رخ نداد و مردم پای کار بودند. دیگر کسی نمیتواند درباره حقوق بشر و انسانیت برای ما حرف بزند، چرا که همه رفتند استراحت.
در مقابل، در اسرائیل که سالها برای حمله به ما آماده شده بود، همه چیز آماده بود، اما حتی آب معدنی و محصولات بهداشتی هم کمبود داشتند و مردم به سرقت و دزدی از همدیگر روی آورده بودند. اما در تهران با جمعیت ۱۴.۵ میلیون نفر، هیچ سرقتی صورت نگرفت و مردم یکپارچه با بسیج، نیروهای مردمی و دولتی همکاری کردند.
امکان طرح دعوا در ۷ کشور علیه رژیم صهیونیستی
ما در شش یا هفت کشور بررسی کردهایم که امکان طرح دعاوی برای مطالبه خسارت معنوی و تنبیهی وجود دارد. به عنوان مثال، در سوئد، آلمان، آفریقای جنوبی و روسیه میتوان طرح دعوا کرد. البته برخی کشورها امکان اجرای آرای صادره را دارند، در برخی دیگر این امکان ضعیف است. برخی کشورها نیز اجازه طرح دعوا را میدهند که این موضوع به یک خبر مهم تبدیل شده است.
به نظر من، نباید رژیم صهیونیستی و جنایتکاران آن را به عنوان مردم عادی در نظر بگیریم، چرا که این رژیم عملاً مردم ندارد و همه افراد آن نظامی هستند. در بحث غزه با دو طیف متفاوت مواجه بودیم: از یک طرف زنان و کودکان و حتی نظامیانی که اسلحه نداشتند و از طرف دیگر، در رژیم صهیونیستی همه افراد نظامیاند و به عنوان نیروی مسلح فعالیت میکنند.
نباید دستمان بسته باشد؛ بسیاری از این افراد تابعیت دو یا سهگانه دارند و در کشورهای دیگر تابعیت دارند. این افراد باید مورد طرح دعاوی قرار گیرند و حداقل آرامش را از آنها سلب کنیم. نباید اجازه دهیم که آنها آزادانه در کشورهای دیگر، از جمله ایالات متحده آمریکا، تردد کنند. ما در این کشورها طرح دعوا میکنیم.
در مورد غزه نیز، پارسال و سال پیش چندین درخواست داشتیم، اما در آن زمان احساس نمیکردند که دشمن تا دم در خانهها هم میآید و ما بارها درخواست کردیم تا اجازه دهند ما هم طرح دعاوی را آغاز کنیم.
اقرار رئیس جمهور آمریکا سندی برای شکایت در مجامع بینالمللی
اکنون به جایی رسیدهایم که رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا، با وضعیت روحی و عقلی مشخص، پزشکان تأیید کردهاند که او سالم است؛ این اقرار باید جدی گرفته شود و مستندات آن ضبط گردد.
خود او صراحتاً میگوید: «من زدم»، و این موضوع باید در سطح بینالمللی مطرح شود که چرا شکایتی صورت نمیگیرد و چرا حقوق ما احقاق نمیشود. در دادخواستهای مطرح شده در شعبه ۵۵ نیز به این توییتهای روزانه او اشاره شده است که مثلاً امروز حمله میکنیم، فردا نمیکنیم، پس فردا قصد حمله داریم و غیره.
اکنون ما برای کارهایی که انجام ندادهایم، به همدیگر اعتراض میکنیم که چرا آن کار را نکردی و این طور نشد. اما باید بدانیم که روز شصتم باید اقدام کنیم و دنبال چه چیزی هستیم.
بنابراین، باید در همه کشورهایی که امکان طرح دعاوی وجود دارد، اقدام کنیم. نیازی نیست دولتها حتماً طرح دعوا کنند و نگران به رسمیت شناختن رژیم نباشیم. چه ما این رژیم را به رسمیت بشناسیم، چه نشناسیم، این رژیم منحوس عضو سازمان ملل است و وظایف قانونی خود را طبق اساسنامه سازمان ملل دارد.
الان نخستوزیر این رژیم منحوس قصد دارد به کشورهایی سفر کند، اما در حدود ۲۰ کشور بررسی میشود که از فراز کدام مناطق عبور کند تا مبادا دستگیر شود؛ پس او راحت نیست و قطعاً به سزای اقدامات کثیفش خواهد رسید.
خونها و شهدای مظلوم این راه هیچگاه آرام نخواهند گرفت. ما مردم، دولت و حاکمیتی که مسئول هستند، باید پاسخگو باشند.
یک سوال کوچک مطرح میکنم: شما گفتید که باید جهان را نسبت به اسرائیل تهدیدکننده معرفی کنیم. ما از لحاظ حقوقی و در حوزههای مختلف باید چه اقدامات عملی انجام دهیم تا این تهدید واقعی اسرائیل را به جهانیان نشان دهیم؟
ببینید، ما تاکنون به هیچ کشوری تجاوز نکردهایم و هیچ حقوقی را نقض نکردهایم. حتی در جنگهایمان نیز با شرافت جنگیدهایم. مثلاً در جنگ با عراق، هنگام تبادل ما با اسرا به گونهای رفتار کردیم که انگار اعضای خانوادهمان هستند؛ کت و شلوار تنشان کردیم و با احترام و شرافت با دشمن خود برخورد نمودیم. در مقابل، تهدیدها معنا و مفهوم مشخصی دارند؛ مثلاً ۶۹ هزار نفر از ۷۰ هزار نفر، در کشتی به بدترین شکل ممکن کشته شدند.
حالا سؤال این است که تهدید واقعی کدام است؟ آیا من که شعار «مرگ بر فلانی» میدهم تهدید هستم، یا کسی که جان افراد را میگیرد؟ این موضوع واضح است و پیچیدگی خاصی ندارد. مواردی که اشاره کردید بیشتر کاربرد داخلی دارد و منظور از آن محدود به داخل کشور نیست؛ بلکه دنیا به این مرحله رسیده و کاملاً متوجه شده که ما چه اقداماتی انجام دادهایم.
دفاعپرس: آمریکاییها و صهیونیستها در رسانههای خود ادعا میکنند که جمهوری اسلامی ایران عامل ناامنی در منطقه است؛ در حالیکه همین چندی پیش، ایران در میانه مذاکرات مورد هجوم صهیونیستها و حامیان آنان قرار گرفت و در جریان این تجاوز قریب به ۱۰۰۰ نفر از ایرانیها به شهادت رسیدند؛ پرسش اصلی اینجاست: عامل واقعی ناامنی در منطقه چه کسی است؟ جمهوری اسلامی ایران یا صهیونیستهایی که بیش از ۷۰ هزار زن و کودک بیگناه را در غزه به خاک و خون کشیدند؟
جمهوری اسلامی ایران یهودیستیزی را قبول ندارد
سردار شمخانی: در دیدار سران کشورهای اسلامی در ایران، مقام معظم رهبری با تأکید بر مواضع روشن جمهوری اسلامی درباره مسئله فلسطین، فرمودند که برخلاف برخی رویکردها مانند آقای جمال عبدالناصر، جمهوری اسلامی یهودیستیزی را قبول ندارد و تأکید میکند که فلسطینیان اصیل باید صاحب دولت و سرنوشت خود باشند و درباره اشغالگران تصمیم بگیرند. ایشان نمونههایی مانند آفریقای جنوبی را به عنوان الگوی عاقلانه، حقوقی، اخلاقی و دموکراتیک در این زمینه مطرح کردند و تصریح کردند که مسئله ما با یهودیان نیست بلکه با اشغالگران است.
معظمله همچنین به تاریخچه تحولات منطقه اشاره کردند و گفتند که در زمان درگیری اعراب با اسرائیل، برخی کشورهای عربی، از جمله حکومت شاه ایران، با حمایت پنهانی از رژیم صهیونیستی، نقشهای متناقضی داشتند. به عنوان مثال، در آن زمان اصطلاح «خلیج عربی» به جای خلیج فارس به کار میرفت که ناشی از لجاجتهای سیاسی بود.
رهبر معظم انقلاب اسلامی تأکید کردند که جمهوری اسلامی ایران هیچ تهدیدی علیه اسرائیل ندارد، اما جنایات و شهرکسازیهای رژیم صهیونیستی که برخلاف قوانین بینالمللی است، محکوم است. همچنین معظمله خاطرنشان کردند که ادعای یهودیستیزی علیه کسانی که علیه ظلم و جنایت اسرائیل موضع میگیرند، نادرست و فضاسازی است و باید این مواضع به عنوان ظلمستیزی و جنایتستیزی تلقی شود.
امام خامنهای افزودند که جمهوری اسلامی بارها این مواضع را در مجامع بینالمللی و کنفرانسهای سران اسلامی مطرح کرده و بر حمایت از حقوق فلسطینیان تأکید کرده است. همچنین اشاره کردند که برخی دولتها در داخل و خارج نتوانستهاند این موضوع را به درستی در جهان تبیین کنند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در ادامه به تفاوت دیدگاه جمهوری اسلامی ایران با رژیم صهیونیستی اشاره کردند و گفتند که ما بهدنبال تهدید نیستیم بلکه از مردم مسلمان حمایت میکنیم. همچنین به حضور و نقش آمریکا در منطقه و حمایت آن از اسرائیل و اشغالگریها اشاره کردند و نسبت به کشتارهای گسترده در عراق و غزه تأکید کردند که این اقدامات غیرانسانی و جنایتکارانه باید محکوم شود. سیاستهای رژیم صهیونیستی و حامیانش به صورت مرحلهای پیش میرود و جمهوری اسلامی ایران با هوشیاری و مقاومت در برابر آنها ایستادگی خواهد کرد.
درحال تکمیل…
source