در طول تاریخ زوج‌های اسکلتی زیادی کنار هم دفن شده‌اند که مشهور به زوج‌های عاشق هستند. در ایران هم یک نمونه از زوج‌های اسکلتی عاشق در محوطه باستانی حسنلو وجود دارد که مردم از آن‌ها به‌عنوان عشاق حسنلو نام می‌برند اما به‌تازگی باستان‌شناسان با بررسی DNA از یکی از این اسکلت‌های باستانی به نتایج متفاوتی دست یافته‌اند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، به تازگی بررسی‌های DNA باستان‌شناسان از اسکلت‌های رومی که در آغوش هم دفن شده بودند که بالای سر آن هم یک اسب وجود داشت، نشان داد که این اسکلت‌های باستانی، زوج عاشق نبوند بلکه احتمالا مادر و دختری بودند که یکدیگر را در آغوش گرفته بودند.
قرن‌ها پیش، دو نفر دست در دست روی اسبی در اتریش کنونی دفن شدند. این تدفین منحصربه‌فرد باستان‌شناسان را بر آن داشت تا بررسی‌های باستان‌شناختی دقیق‌تری روی این زن و مرد متعلق به قرون وسطی داشته باشند.
نتایجی که از این بررسی‌ها به دست آمد باستان‌شناسان را شگفت زده کرد چراکه این زوج در واقع یک جفت مادر و دختر بودند که حدود ۱۸۰۰ سال پیش در دوران روم مرده بودند.
«سیلویا کرچنگاست» استاد انسان‌شناسی تکاملی در دانشگاه وین، به لایو ساینس گفت: «این اولین تدفین مادر و دختری است که از نظر ژنتیکی در دوران روم در اتریش اثبات شده است. ما همچنین این تصور غلط قدیمی در مورد نوع رابطه بین این دو فرد را رد می‌کنیم.»
در مطالعات باستان‌شناسان آمده است، بقایای این اسکلت‌ها از طریق تاریخ‌گذاری رادیوکربن، تجزیه و تحلیل DNA باستانی و بازرسی بصری مورد بررسی قرار گرفته است. این باستان‌شناسان معتقدند، استخوان‌ها متعلق به افرادی است که سن آن‌ها در هنگام مرگ ۲۰ تا ۲۵ و ۴۰ تا ۶۰ سال بوده و در حدود سال ۲۰۰ پس از میلاد، زمانی که امپراتوری روم بر منطقه حاکم بود، زندگی می‌کردند.
بر اساس تجزیه و تحلیل آناتومیکی، هر دو اسکلت انسان ماده بودند. بر اساس مطالعه‌ای که در مجله علوم باستان‌شناسی منتشر شده، نتایج DNA وضعیت زن بیولوژیکی آن‌ها تأیید شده و نشان داد که آن‌ها بستگان درجه یک هستند – به این معنی که آن‌ها یا خواهر یا مادر و دختر بودند.
انتهای پیام/
نرم افزار موبایل ایلنا
source