مولتیپل اسکلروزیس (MS) چگونه بر بدن تأثیر می گذارد؟ مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی (CNS) – مغز و نخاع است. نواحی متعددی از بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.

افراد مبتلا به ام اس به تدریج پوششی به نام میلین روی نورون های سراسر CNS خود را از دست می دهند. این امر بر توانایی اعصاب برای ارسال سیگنال تأثیر می گذارد.

ام اس می تواند تقریباً تمام سیستم های بدن را تحت تأثیر قرار دهد. تجربه هر فرد با ام اس متفاوت است.

اثر روی سیستم عصبی

ام اس سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهد، به این معنی که بسیاری از اولین و بارزترین اثرات عصبی هستند.

برخی از علائم عبارتند از:

خستگی شدید

مه مغزی، مشکلات توجه و مشکل در تمرکز

مشکل در هماهنگی

سوزن سوزن شدن، احساس الکتریکی یا سایر احساسات غیرعادی در قسمت های مختلف بدن

درد غیر قابل توضیح

تشنج (در ام اس پیشرفته)

مشکلات تنفسی به دلیل آسیب به سیستم عصبی

از دست دادن شنوایی

اسپاستیسیته، زمانی که فرد در کنترل حرکات خود مشکل دارد

تغییرات خلقی، مانند افسردگی و اضطراب

تغییرات در بینایی، مانند مشکل در بینایی، تاری دید، دوبینی، یا دیدن تصاویر غیرمعمول مانند نور

سردرد، به ویژه میگرن که ممکن است باعث حساسیت به نور یا درد شدید شود

مشکلات گفتاری، مانند لکنت، به ویژه در مراحل بعدی بیماری

اثر روی سیستم اسکلتی

ام اس به طور مستقیم روی سیستم اسکلتی تأثیر نمی گذارد. با این حال، می تواند عوارض ثانویه مانند شکستگی استخوان های ناشی از سقوط به دلیل هماهنگی کم، ضعف عضلانی یا پوکی استخوان را ایجاد کند. افراد همچنین می توانند به دلیل کاهش فعالیت یا اثرات درمان، تراکم استخوان پایینی داشته باشند.

زنان، به ویژه زنان سفیدپوست و آسیایی غیر اسپانیایی، بیشتر در معرض خطر پوکی استخوان و اثرات سیستم اسکلتی مانند شکستگی استخوان هستند. با این حال، زنان آفریقایی آمریکایی و اسپانیایی تبار نیز در معرض خطر این عوارض هستند.

ویتامین D، ورزش و داروهای خاصی که باعث افزایش تراکم استخوان می شوند ممکن است به کاهش خطر پوکی استخوان کمک کنند.

تاثیر بر دستگاه گوارش

اکثر افراد مبتلا به ام اس حداقل یک علامت گوارشی دارند. این علائم ممکن است ثانویه باشند و زمانی ظاهر شوند که بدن به داروهای ام اس واکنش نشان می دهد. آنها همچنین می توانند به عنوان علائم اولیه ام اس رخ دهند.

برخی از علائم رایج عبارتند از:

دیسفاژی، به معنای مشکل در بلع، از جمله علائمی مانند احساس ناخوشایند هنگام بلع، خفگی مکرر، یا ناتوانی در بلعیدن

یبوست

بی اختیاری روده

اسهال

سوزش سردل

درد معده، نفخ یا گاز معده

با پیشرفت بیماری، خطر بی اختیاری روده و علائم مشابه در فرد افزایش می یابد.

این امر به این دلیل است که آسیب به نورون‌ها ممکن است احساس تمایل به اجابت مزاج یا هماهنگ کردن عضلات لازم برای انجام این کار را برای فرد دشوار کند.

تاثیر بر سیستم ایمنی بدن

اگرچه ام اس بر CNS تأثیر می گذارد، اما در واقع یک بیماری سیستم ایمنی است. زمانی اتفاق می افتد که بدن یک پاسخ خود ایمنی داشته باشد، به این معنی که سیستم ایمنی بیش از حد واکنش نشان می دهد و شروع به حمله به سلول های سالم می کند.

ام اس ممکن است باعث التهاب مزمن شود، که ممکن است باعث درد شود، به ساختارهای مختلف بدن آسیب برساند یا خطر ابتلا به بیماری‌های دیگر مانند سکته مغزی یا بیماری قلبی را افزایش دهد.

افراد سیستم ایمنی ضعیفی از خود بیماری ندارند. با این حال، درمان ها اغلب سیستم ایمنی را هدف قرار می دهند تا حمله به نورون ها را معکوس کنند. این درمان ها می توانند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند و فرد را مستعد ابتلا به عفونت ها و بیماری های جدی کنند.

تاثیر بر سیستم گردش خون

افراد مبتلا به ام اس در معرض خطر بیشتری برای ایجاد مشکلات سیستم گردش خون هستند، مانند:

لخته شدن خون

حمله قلبی

سکته های مغزی

پزشکان به طور کامل نمی دانند که چه چیزی باعث این افزایش خطر می شود، زیرا ام اس مستقیماً بر سیستم گردش خون تأثیر نمی گذارد. در عوض، برخی از عوامل خطر ممکن است قلب و عروق خونی را به خطر بیندازند.

این عوامل عبارتند از:

التهاب مزمن

دیابت

سبک زندگی بی تحرک تر به دلیل درد و مشکل در حرکت

استرس مزمن

خطر چاقی بیشتر

این بدان معنی است که مشکلات سیستم گردش خون ممکن است یک اثر ثانویه ام اس باشد و بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری می توانند با تغییرات خاص در سبک زندگی، مانند ورزش بیشتر و رژیم غذایی سالم، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهند.

تاثیر بر سیستم تولید مثل

ام اس می تواند به روش های مختلفی بر سیستم تولید مثل تأثیر بگذارد، از جمله:

به سیستم عصبی آسیب می رساند و بر احساسات جنسی فرد تأثیر می گذارد

کاهش توانایی ارگاسم یا انزال به دلیل آسیب نورون

اختلال در نعوظ یا روان شدن

درد در حین رابطه جنسی یا درد عمومی در ناحیه تناسلی یا سایر نواحی اروژن

بروز تغییرات خلقی یا احساسی که ممکن است بر میل جنسی تأثیر بگذارد

ام اس به طور مستقیم به باروری آسیب نمی رساند. با این حال، اختلال عملکرد جنسی ممکن است باردار شدن را دشوارتر کند.

ام اس همچنین می تواند باعث مشکلات جنسی ثانویه شود، اگر فرد تصویر بدنی منفی داشته باشد یا احساس ناسالمی برای داشتن رابطه جنسی داشته باشد. همچنین ممکن است یک فرد به شرایطی مانند دیابت مبتلا شود که بر عملکرد جنسی تأثیر می گذارد.

درمان

پزشکان درمانی برای ام اس پیدا نکرده اند.

در عوض، درمان بر روی مدیریت علائم و کاهش روند بیماری تمرکز دارد.

برخی از گزینه های درمانی عبارتند از:

داروهای اصلاح کننده بیماری: این داروها به کنترل پاسخ سیستم ایمنی کمک می کنند و شدت حمله آن به سیستم عصبی را کاهش می دهند.

گروه های روان درمانی و حمایت: حمایت عاطفی می تواند به فرد کمک کند تا با چالش های زندگی با ام اس مقابله کند. همچنین ممکن است به کاهش افسردگی و اضطراب کمک کند.

داروهای سلامت روان: داروهای سلامت روان، مانند داروهای ضد افسردگی، ممکن است علائم عاطفی ام اس را کاهش دهند.

ورزش: ورزش ممکن است به کاهش بسیاری از اثرات ثانویه از جمله مشکلات سلامت قلب، دیابت و ضعف عضلانی کمک کند.

فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می تواند به فرد کمک کند تا با ایمنی بیشتری ورزش کند و مسائل خاصی مانند درد یا بی حسی را هدف قرار دهد.

داروهای ضد درد: هم داروهای مسکن بدون نسخه و هم با نسخه ممکن است به کاهش درد ام اس کمک کنند.

درمان های جایگزین و مکمل: افراد مبتلا به ام اس می توانند طیف وسیعی از درمان های جایگزین، از جمله رژیم های غذایی ضد التهابی خاص، درمان های گیاهی، طب سوزنی، ماساژ درمانی و رویکردهای ذهن آگاهی را امتحان کنند. این راه‌حل‌ها زمانی بی‌خطر هستند که فرد از آنها در کنار درمان استاندارد و تحت نظارت پزشک استفاده کند.

عوارض جانبی درمان

بسیاری از افراد مبتلا به ام اس ممکن است علائم دیگری را نه به خاطر خود بیماری، بلکه به دلیل درمان یا تأثیری که بیماری بر زندگی روزمره می گذارد، تجربه کنند.

به عنوان مثال، برخی از داروهای اصلاح کننده بیماری ممکن است سیستم ایمنی را تضعیف کنند. این باعث می شود که فرد دچار نقص ایمنی شود و خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد. به نوبه خود، این ممکن است خطر ابتلا به بیماری های جدی مانند ابتلا به ذات الریه ناشی از سرماخوردگی را افزایش دهد.

خلاصه

ام اس یک بیماری مزمن و اغلب پیشرونده است که می تواند تقریباً تمام قسمت های بدن را درگیر کند.

هیچ راهی برای پیش بینی اینکه چگونه علائم یک فرد ممکن است با گذشت زمان تغییر کند وجود ندارد، اما درمان تهاجمی ممکن است بیماری را کند کند یا حتی آن را به بهبودی برساند.

افراد مبتلا به ام اس باید به پزشک مراجعه کنند که می تواند یک برنامه درمانی شخصی برای کمک به تسکین علائم ایجاد کند.

این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف تهیه شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.