غلامحسین کرباسچی، چهره سیاسی اصلاح طلب معتقد است: دولت چهاردهم، بعدها از تصمیمات خود در انتصابات اخیر پشیمان خواهد شد.

به گزارش خبرآنلاین، «پیشنهادهای زیادی برای انتخاب استاندار داده می‌شد و هیچ دخالتی در کار نبود. تمام این پیشنهادات بررسی و اصلح‌ترین گزینه به رئیس جمهوری معرفی شد که مورد موافقت قرار گرفت و در جلسه هیئت دولت با رای اجماعی کابینه، منصوب شد». این صحبت های اسکندر مومنی وزیر کشور دولت چهاردهم در مورد انتخاب مهدی جمالی نژاد به عنوان استاندار اصفهان است. انتخابی که از میان طیف پایداری یا همان منتقدان سرسخت دولت انجام شد و انتقادات زیادی را در پی داشت.

حامیان مسعود پزشکیان در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری بودند، شگفت زده از این انتخاب، خبرهای دیگری هم از انتصابات در این وزارتخانه و دیگر وزارتخانه ها شنیده اند که هیچ نسبتی با پزشکیان، طیف موافقان رییس جمهور و حتی مخالفان معتدل او ندارد. آیا وفاق به همین معنی است؟

این سوال را از غلامحسین کرباسچی، چهره سیاسی اصلاح طلب پرسیدیم و او در پاسخ به خبرگزاری خبرآنلاین، اگرچه تمایلی به انتقاد از دولت نداشت اما نتوانست اشتباه تصمیمات دولت را کتمان کند.

کرباسچی می گوید دولت چهاردهم، بعدها از تصمیمات خود پشیمان خواهد شد.

مشروح گفتگوی خبرگزاری خبرآنلاین با غلامحسین کرباسچی را بخوانید؛

*آقای کرباسچی! طی روزهای گذشته شاهد انتصاباتی در دولت بودیم و افرادی از طیف رقیب دولت منصوب شدند، مثلا در استانداری اصفهان و معاونت های وزارت کشور و … این نوع انتصابات در چارچوب وفاق قابل تفسیر است؟ 

من خیلی تمایل ندارم که در این زمان از دولت انتقاد کنم. دولت گرفتاری های زیادی دارد. میراثی که برای دولت از قبل به جای مانده، او را شکننده کرده است. ولی با این وجود، نمی توانم از واژه «اشتباه» برای دولت استفاده نکنم.

دولت از انتصاب استانداران و معاونانی که منصوب کرده پشیمان خواهد شد
دولت اشتباه می کند. هم انتصاب وزیر کشور اشتباه بوده و هم استانداران و معاونانی که انتخاب می شوند. من یقین دارم که دولت بعدها پشیمان خواهد شد. حتما مسائل و مشکلاتی را در پی خواهد داشت. منتهی من الان نه قصد و نه اعتقاد دارم که وارد نقد دولت شوم. 

*به نظر می رسد بیشتر سهم دهی باشد تا حرکت در چارچوب وفاق؟ اینکه فرد یا افرادی را از جریان پایداری به بدنه دولت اضافه شود و ….

من نمی فهمم وفاق به چه معنی است و فکر هم نمی کنم که آقای پزشکیان هم مفهوم وفاق را برای خود روشن کرده باشد. ایشان اگر بخواهند وفاق را با ملت خود ایجاد کنند، یک بحث است و اگر بخواهند با نهادهای مختلف در یک مسیر قرار بگیرند یک بحث دیگر.

پزشکیان وفاق را تفسیر کند
اینکه با گروه های سیاسی مخالف بخواهند هماهنگ شوند هم، بحث جداگانه ای را می طلبد. هر کدام از اینها مقتضیاتی دارد. خود آقای پزشکیان باید تفسیر کند که وفاق به چه معنی است؟ با چه کسانی می خواهد موافق باشد و نظرات چه افرادی را می خواهد اعمال کند؟ بالاخره ایشان شعارهایی را در زمان انتخابات داده اند که مخالف عملکرد و رویکرد دولت گذشته بوده است. الان مشخص نیست که با این انتصابات می خواهد از آن شعارها بازگردد و مسیر دیگری را انتخاب کند، یا خیر.

پزشکیان اگر به مخالفان تندرو خود در دولت جایگاه بدهد باید از وعده ها و شعارهایش دست بکشد
*برخی معتقدند آقای پزشکیان قصد دارد سطح مخالفت با دولت را کم کند و برخی از این سهم دادن ها در این چارچوب انجام شده است، مثلا با انتخاب استاندار اصفهان از حساسیت ها بر روی ظریف کم کند.

معلوم نیست. او اگر بخواهد به مخالفان تندروی خود جایگاه ویژه ای بدهد، پس باید از شعارهای خود هم دست بکشد. نمی شود که به ملت وعده یا وعده هایی را بدهیم و بعد که سر کار آمدیم بگوییم که باید به مخالفین هم جایگاه بدهیم.

همانطور که گفتم، باید معنی وفاق را خود آقای پزشکیان معنی کنند. تفسیرهای بعضی از سیاسیونی که نزدیک به ایشان هستند، خیلی قابل فهم نیست و خود ایشان باید این مورد را روشن کنند. آیا می خواهند با مخالفین خود به تفاهم برسند؟

هرچقدر پزشکیان کوتاه بیاید، رقبا یک قدم جلوتر می آیند
*می توان خوش بین بود که مثلا این افراد در دولت و جایگاه جدید خود هماهنگ با طیف فکری خود عمل نکنند؟

آنها می خواهند اهداف خود را پیش ببرند و هیچگاه هم کوتاه نخواهند آمد. هرچقدر هم که پزشکیان کوتاه بیاید آنها یک قدم جلوتر می آیند.

امیدوار نگه داشتن مردم در این شرایط کار مشکلی است
این موضوع در دراز مدت چقدر می تواند دولت را به چالش بکشاند و هزینه ساز باشد، مثلا در انتخابات ۱۴۰۷ یا انتخابات شوراها؟

در این مقطع دولت گرفتاری های زیادی اعم از خارجی و منطقه ای و داخلی دارد. نقد دولت در این شرایط خیلی معقول و منطقی نیست ولی نمی شود به راحتی از کنار بعضی اتفاقات عبور کرد. اما از منظر شخصی، همه این انتصابات قابل انتقاد است.

مردم، اعم از کسانی که رای دادند و کسانی که رای ندادند، در ماههای گذشته امیدواری زیادی داشته اند. اما حالا با این شرایطی که به وجود آورده اند، خیلی مشکل است که بتوان آنها را همچنان امیدوار نگه داشت.