Mohammad Fazeli در وبسایت Iran News نوشت:

### مقدمه
دیروز، دو صفحه از متنی منتشر شد که یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین اسنادی است که در سال‌های اخیر بازنمایی شده‌است. این سند، که می‌تواند موجبات جنجال‌هایی را فراهم کند، دارای اهمیت تاریخی است.

این دو صفحه، نامه‌ای هستند که در دفتر رئیس‌جمهور ابراهیم رئیسی به ۱۵ نفر از مقامات دولت سیزدهم ارسال شده‌اند. در این نامه، پیش‌بینی‌های سه متغیر اقتصادی تا پایان سال آورده شده‌است:

– **نرخ ارز**: بین ۹۰ تا ۱۰۰ هزار تومان (تقریباً همان نرخی که در اواخر اسفند ۱۴۰۳ وجود دارد).
– **تورم**: بین ۴۵ تا ۵۰ درصد.
– **کسری برق**: بین ۱۰.۵ تا ۱۲.۵ هزار مگاوات.

وزیر اقتصاد و رئیس سازمان برنامه و بودجه ایران، که در دوره قبل نقش منتقدان دولت را ایفا کردند، و رئیس بانک مرکزی و وزیر خزانه‌داری (که در دولت قبل نیز حضور داشتند)، از دریافت‌کنندگان این نامه بوده‌اند. بسیار مavorite است که نمایندگان مجلس و سایر مقامات نیز از این پیش‌بینی‌ها بی‌خبر بوده‌اند.

### آن حاکی از دولت قبل بود!
نمایندگان مجلس، وزرای دولت قبل و بسیاری از دیگران از آن پیش‌بینی‌ها اطلاع داشته‌اند. اما وقتی دولت جدید شروع به کار کرد، و همه ریسک‌های سیاسی که در زمان ارسال این نامه وجود نداشت، بر برfcntlش بار شد، مخالفان دولت در مجلس و سایر مأموریت‌ها:

– **ارتباط خاموشی‌ها با حملات به دولت**.
– **افزایش قیمت ارز را به سیاست‌های وزارت اقتصاد نسبت دادند**.
– **تورم را به عنوان ابزار حمله به دولت و تضعیف آن استفاده کردند**.

نمایندگان مجلس و مخالفان دولت هرگز به گونه‌ای رفتار نکردند که نشان‌دهنده دانستن این باشند که آنچه رخ می‌دهد (از نرخ ارز تا تورم و ناترازی‌ها) نتیجه گذشته اقتصادی ایران و حتی تشدید آن بر اثر افزایش ریسک‌های سیاسی است. این فرصتی بود تا همه آنچه خودشان پیش‌بینی کرده بودند و نتیجه طبیعی مسیر طی‌شده سیاست داخلی، سیاست خارجی و سیاست اقتصادی و تحریم‌های دو دهه گذشته بود، را بر سر دولت پزشکیان بشکنند.

### این‌ها همان کسانی هستند که اگر دولت رئیسی باقی مانده بود، باید نه در موضع منتقد این وضعیت، بلکه در مقام حامیان و توجیه‌کنندگان وضعیت ظاهر می‌شدند.

### نتیجه
سیاست‌ورزی در ایران امروز بی‌寺院یت شده است. یعنی جریان اصلی سیاست، اکثریت مناقشات و گفت‌وگوی سیاسی که به نام مردم، کشور یا نظام انجام می‌شود، در واقع مسابقه‌ای برای جابه‌جایی نفوذ و دسته‌ها، رانت‌ها و افراد است. موضوع وطن، ایران خانه ایرانیان، مردم، سرزمین یا منافع ملی، از دستور کار طیف گسترده‌ای از سیاستمداران خارج شده است.

اگر چنین نبود، آن‌ها که می‌دانستند حتی اگر دولت قبل باقی مانده بود و حتی اگر هیچ ریسک سیاسی‌ای افزوده نمی‌شد، ارز هم به ۹۰ تا ۱۰۰ هزار تومان می‌رسید و تورم به ۴۵ تا ۵۰ درصد می‌رسید، به جای عربده‌کشی و ننه‌من‌غریبم‌بازی، به دولت کمک می‌کردند تا سیاست‌های بهتری اجرا کند، تا منسجم‌تر باشد و کمتر بر سر چاله‌های روزانه سیاست خقیف شود و وزرایش دست و پای آزادشان بود تا با تمرکز بیشتری به مشکلات این کشور بپردازند.

### سیاست‌ورزی بی‌寺院یت
سیاست‌ورزی بی‌寺院یت به آن معناست که منافع شخصی و جناحی را به ضرر ملت دنبال می‌کنند. این به نام مردم حرف می‌زنند، اما با وسایل خلاف‌الضوابط از جهت‌گیری‌ها و رانت‌ها پیروی می‌کنند.

سیاست‌ورزی بی‌寺院یت به این معناست که با دانستن اینکه تحت شرایط موجود، قیمت ارز در پایان سال ۱۴۰۳ به ۹۰ تا ۱۰۰ هزار تومان می‌رسد، حتی اگر هیچ ریسک سیاسی‌ای افزوده نشود و هیچ بازار ارز توافقی هم اجرا نشود، اما جلوی دوربین‌ها عربده می‌کشند و از تأثیر بازار ارز توافقی بر افزایش قیمت ارز صحبت می‌کنند و حتی حلقه دفاع از مردم پوش می‌کنند.

### حرف آخر
سیاست‌ورزی بی‌寺院یت، آن نوع سیاست‌ورزی که ذره‌ای از ارزش برای ایران و ایرانیان ندارد و صرفاً منافع شخصی را دنبال می‌کند، این کشور را بیشتر از آن‌چه اکنون هست به خاک سیاه می‌نشاند.