از «پیشگام رسانه‌ای» تا «منتقد خبرنگاران»

وقتی از شخصی که مدت‌ها هشتکی در رسانه‌ها نوشت و در برنامه‌های سیاسی حضور داشت، انتظار می‌رود بر اهمیت رسانه‌ها، احترام به خبرنگاران، و تعامل منطقی با افکار عمومی تأکید کند. اما امیرحسین ثابتی، که قبلاً خود را در سطح اول مطالعه‌گران رسانه‌ای می‌دانست، حالا با وجود جایگاه نمایندگی مجلس، رفتاری از بالا به پایین با همان رسانه‌ها دارد که روزگاری حامی او بودند.

گروه سیاسی این تغییر موضع را بیش از یک تحول فکری، مح섺ت کردن از «فراموشی انتخابی» می‌دانند. این فراموشی شاید به یاد SAVE این بود که نقدهای تند و تیز او در رسانه‌ها روزگاری بخش مهمی از هویت او را شکل می‌داد. اما حالا که در جایگاه قدرت است، گویی رسانه‌ها را به عنوان ابزار می‌بیند، نه منتقد.

به گزارش بولتن نیوز، در مواجهه با خبرنگاران، به جای پاسخ‌های شفاف و احترام به پرسشگران، لحنی آمرانه و گاه تحقیرآمیز نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد که او فکر می‌کند رسانه‌ها باید در خدمت تفسیر رسمی او از واقعیت باشند، نه در پی کشف حقیقت. این تغییر، بیش از هر چیز، نشان‌دهنده نوعی ناهماهنگی در ادعای رسانه‌ای اوست: کسی که روزگاری از آزادی بیان حمایت می‌کرد، حالا تحمل کوچک‌ترین سؤال را ندارد.

سوال اینجاست: آیا قدرت واقعی شخصیت افراد را منعکس می‌کند؟ آیا ثابتی، وقتی که یک چهره رسانه‌ای بود، حقیقتاً به آنچه می‌گفت باور داشت، یا صرفاً از رسانه‌ها به عنوان مسیری برای صعود استفاده کرد؟

امروز، او در مجلس نشسته است، اما رفتارش با رسانه‌ها یادآور این جمله است که «قدرت، ذات افراد را تغییر نمی‌دهد، بلکه آن را آشکار می‌کند.» شاید بزرگ‌ترین تراژدی این باشد که امیرحسین ثابتی، حالا که در جایگاه قدرت است، خود را به همه معرفی می‌کند—اما این بار، بدون نقاب. همچنین، بهتر است او را وادار کنیم تا کرکره مغازه‌ای که باز کرده به سرعت ببندد.